اوقات فراغت متولی ندارد/فقط تابستان ها یاد اوقات فراغت می افتیم

جعفر بای درباره اوقات فراغت دانش آموزان، اظهار کرد: بدون شک اکثر اختراعات و اکتشافات در تمام فراغت انسان ها به دست آمده است.

 

وی افزود: اگر شبانه روز فرد را به سه قسمت خواب، کار و فراغت تقسیم کنیم، زمان کار به عنوان وقت رسمی انسان در قید و بندهایی است و او موظف به انجام تکالیف از پیش تعیین شده می شود؛ وقت خواب هم مشخص است اما تنها زمانی که در اختیار فرد است و انسان آزادانه می تواند برنامه ریزی کند، اوقات فراغت است.

 

این جامعه شناس تصریح کرد:  زمان فراغت درواقع به بار نشستن و محصول دهی مابقی زمان ها است، چرا که انسان دیگر در قید و بند قرار ندارد و هیچ محدودیتی او را تهدید نمی کند و زمان در اختیار او است.

 

وی بیان کرد: به واسطه فراغت بال و احساس آزادی، زمان پربار و ارزشمندی برای محصول دهی و پرثمر بودن مهیا می شود؛ به همین دلیل اوقات فراغت نقطه مقابل بطالت است.

 

این استاد دانشگاه اظهار کرد: زمان فراغت زمانی مفید خواهد بود که انسان ها از امکانات فراغتی برابری برخوردار باشند و فرصت های فراغتی برای بهره مندی انسان ها عادلانه توزیع شود، اما ما شاهدیم امکانات اوقات فراغت برای نوجوانان و جوانان شهرهای بزرگ نسبت به مناطق کمتر توسعه یافته، تفاوت های زیادی دارد.

 

بای ادامه داد: امکانات فراغتی عبارتند از کلیه ابزار و وسایلی که به فرد کمک می کند تا مهارت های لازم برای رشد، تعالی و پیشرفت و ترقی خویش کسب کند که شامل کلاس، مربی، وسایل و ابزار است که باید عادلانه برای گروه های سنی مختلف و مکان های جغرافیایی گوناگون توزیع شود.

 

این کارشناس آموزشی تصریح کرد: در کشور ما ۲۱ نهاد متولی مدیریت فراغت افراد هستند، به همین دلیل مدیریت، ستادی اعمال می شود و هیچ گاه این گونه مدیریت ها در کشور ما کارآمدی لازم را نداشته است.

 

وی افزود: همه سازمان ها به جای مدیریت برنامه های اوقات فراغت، یک ستاد تشکیل داده اند.

 

این استاد دانشگاه ادامه داد: متاسفانه متولی ای برای گذران اوقات فراغت و همچنین برنامه ای نداریم و به غلط تصور می کنیم اوقات فراغت تنها در ایام تابستان است؛ در حالی که فراغت در طول و عمر انسان جریان دارد و باید در همه ایام مورد توجه قرار گیرد. اما تنها در کشور ما در فصل تابستان یاد فراغت می افتند.

 

وی تصریح کرد: در طول سال اوقات فراغت را رها کرده ایم اما هنگامی که فصل تابستان می شود، فرزندانمان را به انواع و اقسام کلاس ها می فرستیم تا آموزش ببینند؛ در حالی که این گونه آموزش ها نهادینه نمی شود و تنها ما ژست و ادای آموزش را درمی آوریم.

 

بای یادآور شد: آموزش مستلزم فرآیند پیوسته ای است که باید در طول سال استقرار داشته باشد و مقطعی نمی توان یک مهارت را آموخت و همچنین ناعدالتی را شاهدیم که یک فرزند و خانواده شهری، انواع و اقسام کلاس ها را می رود اما در مناطق روستایی به دلیل عدم امکانات، دانش آموزان در ایام تعطیل سر مزرعه و ... کار می کنند.