تجمع سراسری معلمان با مطالبه بهبود وضعیت معیشتی

شمار زیادی از معلمان در تهران و دیگر شهرهای ایران روز یکشنبه تجمعات اعتراض آمیزی را به صورت مسالمت آمیز برگزار کردند.

 این تجمع ها در تهران در مقابل ساختمان مجلس شورای اسلامی و در مراکز استان و دیگر شهرها نیز در مقابل سازمان ها و ادارات آموزش و پرورش برگزار شد. این تجمع ها با عنوان "سکوت" به صورت مسالمت آمیز و آرام برگزار شدند.

شمار زیادی از شرکت کنندگان در این تجمعات تصاویری از رهبری و دست نوشته هایی را با محتوای سخنان ایشان در دست داشتند.

سازماندهی و برگزاری این تجمع های اعتراض آمیز و مسالمت آمیز را کانون صنفی معلمان ایران برعهده داشت.

 تجمع اعتراضی معلمان در نقاط مختلف کشور ظهر روز یکشنبه در حالی خاتمه یافت که تجمع معلمان در تهران از ساعت 14 یکشنبه آغاز شد. در تجمع تهران 2 هزار معلم در مقابل ساختمان مجلس حاضر بودند.

 

به دلیل حضور معلمان در تجمعات سراسری امروز برخی مدارس در شهرهای محل تجمع به حالت نیمه تعطیل درآمدند و مدیران مدارس و کادر اداری وظیفه اداره مدرسه را به عهده گرفتند.

تجمع معلمان در تهران در ساعت 15 و 40 دقیقه با همخوانی قطعنامه پایانی خاتمه یافت.

 

با وجود تجمع توام با سکوت معلمان، در تجمع معلمان پارچه نوشته هایی را حمل می کردند. در تعدادی از این پلاکاردها به سخنان مقام رهبری در ستایش معلمان اشاره شده بود. همچنین در سایر پارچه نوشته های شعارهایی مانند «همه جامعه به معلمان مدیون اند»، «سکوتم از رضایت نیست»، «ما از فرق می نالیم، نه از فقر» ،«معلم فرهنگ ساز جامعه را دریابید»، «معلم بیدار است، از تبعیض بیزار است»، «بر روی تخته های خود بنویسید یک با یک برابر نیست»، «معلمان خواستار تاثیرگذاری تشکل های صنفی بر تصمیمات آموزش و پرورش هستند» و...  به چشم می خورد.

براساس خبرهای منتشر شده، مهمترین مطالبات معلمان در اعتراضات سراسری روز یکشنبه به نقل بیانیه پایانی این تجمع ها که از سوی کانون صنفی معلمان ایران (تهران) منتشر شده به این شرح است: 

- ما خواهان محو تمرکزگرایی شدید حاکم بر آموزش و پرورش، محوریت بخشیدن به بخش آموزش و دخالت دادن موثر و سازمان یافته ی بدنه ی آموزشی کشور به ویژه معلمان در تصمیم گیری ها و برنامه ریزی ها هستیم.

 

- ما معتقدیم به رغم شرایط دشوار اقتصادی کنونی در کشور، با جابجایی در برخی ردیف های بودجه، با حذف یا کاهش ردیف های بودجه ای که ظاهراً صرف امور فرهنگی در سازمان ها، نهادها و ارگان هایی می شود که مسئولیت مستقیم در امور آموزش و فرهنگی ندارند؛ و افزودن آن به بودجه آموزش و پرورش، می توان بودجه آموزش و پرورش را در یک بازه ی زمانی دوساله افزایش صد در صدی داد و بسیاری از مشکلات و کمبودهای آن از جمله کسری بودجه مزمن رااز بین برد.

 

- با تأکید بر این باور قانونی که بهداشت و آموزش با کیفیت جزو ابتدایی ترین حقوق شهروندی است؛ خواهان رویکردی متفاوت با گذشته نسبت به ردیف های بودجه از جانب نمایندگان مجلس هستیم. تا همانند بخش سلامت و بهداشت که برای سال آینده بودجه ی آن به درستی افزایش 70 درصدی داشته است، بودجه آموزش نیز تغییرات اساسی نماید. افزایش 22 درصدی بودجه آموزش و پرورش در لایحه بودجه سال 94 حتی کسری بودجه ی پنج هزار میلیاردی سال جاری این وزارت خانه را برطرف نمی کند.در صورت تصویب این میزان افزایش، سال آینده اوضاع مالی این وزارتخانه بدتر از سال جاری خواهد بود و معلمان با حقوق پایین تر از خط فقر باز هم برای حق التدریس اندک خود باید ماه ها منتظر بمانند تا این دستمزد ناچیز را به صورت قطره چکانی آن هم مطابق سلیقه وزارتخانه و ادارات آموزش و پرورش دریافت نمایند.

 

 - ما خواهان افزایش دست کم 30 درصدی حقوق و فوق العاده شغل معلمان برای هرسال طی 4 سال آینده می باشیم تا بخشی از تبعیضی که میان آن ها باسایر کارکنان دولت وجود دارد برطرف گردد. در حالی که بار اصلی فعالیت آموزشی بر دوش معلمان و سایر کارکنان مدارس است، امتیاز فوق العاده شغل یک معلم با مدرک کارشناسی ارشد 800 می باشد در حالی که همین امتیاز برای کارمندان دولت با مدرک کارشناسی 1500 و با مدرک کارشناسی ارشد 2000 است. ما این تبعیض آشکار را محکوم نموده و خواهان رفع سریع آن به نفع معلمان یعنی گردانندگان اصلی آموزش و پرورش هستیم.

 

- در حالی که در احکام سایر کارکنان دولت وجود ردیف هایی مانند حق ایاب و ذهاب، حق مسکن،هزینه یا فیش غذا و وجود ردیفی به نام «سایر» که خود داستانی جداگانه دارد، سال هاست امری بدیهی و به رسمیت شناخته شده محسوب می شود؛ این ردیف ها در فیش حقوق معلمان همچنان مفقودند و یا چنان ناچیز که بیشتر به تمسخر و تحقیر آنان شبیه است. اضافه شدن ردیف هایی مانند حق مسکن، ایاب و ذهاب و ... در حکم های حقوقی معلمان امری ضروری و حقی طبیعی است و باید با رقم های واقع بینانه به آنان پرداخت شود. بر این موارد بیفزاییم ناکارآمدی شدید انواع بیمه ی معلمان به ویژه بیمه تکمیلی را که جز در سال اول هرگز رضایت خاطر و آرامش آنان را فراهم ننموده است.

 

- ما خواهان استانداردسازی کلاس های درس حداقل از نظر تعداد دانش آموزان هستیم (حداکثر 25 نفر در هر کلاس). در حالی که برخی مسئولان وزارت آموزش وپرورش با اعلام میانگین های آماری نادرست از وجود نیروها ی مازاد سخن می گویند، دست کم در تهران و در تمامی مقاطع شاهد کلاس های 30 نفر به بالا تا بیش از 40 نفر هستیم. در چنین شرایطی گذشته از کاهش شدید کیفیت آموزش در چنین کلاس هایی، شاهد تنش های فراوانی میان معلمان و دانش آموزان می باشیم که جلوه های حادتر و تأسف بارتر آن را در صفحه ی حوادث روزنامه ها شاهد بوده ایم. وجود نگاهی صرفاً هزینه ای به آموزش و پرورش چنین فجایعی را به دنبال داشته است.

 

- در حالی که بسیاری از معلمان در پایان 30 سال خدمت خود حکم عالی را دریافت می نمایند سازمان بازنشستگی این رتبه را از معلمان نپذیرفته و با کسر دو رتبه، آن ها را و با کاهش حقوق گاه تا بیش از دویست هزارتومان در هنگام بازنشستگی مواجه می نماید. تحمیل چنین شرایط ناعادلانه ای به معلمان در آغاز دوران بازنشستگی ستمی است مضاعف که از سال 88 تاکنون ادامه دارد. ما خواهان تأمین اعتبار کافی برای رفع این شرایط ناعادلانه و پرداخت مابه التفاوت آن به صورت یک جا به معلمان ذیحق از سال 88 تا کنون هستیم.