ساخت کلاه ایمنی هوشمند توسط دانش آموزبیرجندی

لطفا خودتان را معرفی کنید؟

علیرضا سبزکار متولد 28/3/76 هستم و16 سال دارم و در رشته کامپیوتر مشغول تحصیل هستم به الکترونیک خیلی علاقه دارم و آن را به صورت تجربی ادامه می دهم.

 

 

 

مشوق شما چه کسانی بودند؟

مشوق من از همه مهمتردر ابتدا  پدرم وبعد از آن معلمم آقای زارعی که خیلی کمک کردند وباعث تشویقم شدند  من از همین جا دست این معلمم را می بوسم اگر ایشان نبودند من خودم را کشف نمی کردم.

از کجاوچگونه شروع کردید؟

راهنمایی بودم و ابتدا این طرح را برای درس حرفه و فن کار کردم واز همان جا با تشویق معلمم شروع کردم آن موقع درسم هم خیلی خوب نبودوکم کم به این نتیجه رسیدم  که من می توانم مخترع باشم ولی باید در کنارش هم آدم تحصیل کرده وهم تاثیر گذاری باشم وگرنه همین طوری نمیشه  گفت من مخترع هستم ولی زحمت نکشیدپس تلاشم رو بیشتر کردم الان هم  درسهام در زمینه  های عملی خوب است ولی با دروس عمومی کمی مشکل دارم

تاکنون طرحتان را در جایی هم ارائه داده اید؟

مرحله چهاردهم جشنواره خوارزمی شرکت کرده ام .که هنوز جوابش نیامده است.

 ساخت کلاه ایمنی هوشمند در چه مرحله ای است وچه نهاد هایی حمایتتان کرده اند؟

ساخت نمونه اولیه کلاه ایمنی  تقریبا تمام شده ، پارک علم وفناوری و ..... از نهادهای هستند که مرا بسیار حمایت کردند.

در پارک علم وفناوری من توانم را آموختم وآنها هم حمایت کردند ولی چون شرکت نداشته نتوانستم حمایت مالی آنها را بگیرم ولی الان هم دارم از حمایت های معمولی آنها استفاده می کنم ولی در مدارس فقط تعریف وتمجید بود وکمی راهنمایی دست وپا شکسته.

عمده مشکل شما در رابطه با کارتان چه بوده؟

بیشتر مربوط می شود به مشکلی که سیستم کشور مارا دارد این است که کسی نمی داند چه کار کند مثلا کسی که اختراعی داشته نمی داند کجا برود؟ چه کار باید انجام بدهد ؟ کسی نیست درست راهنماییش کند وفردی که قصد انجام کاری دارد را از سردرگمی در بیاورد...ولی اما پایگاه های شناخته شده ای  باشد که امثال من که ایده وابتکاری دارند بتواند از سردر گمی در بیاورند وراهنمایی وحمایت کنند بسیارخوب است

به نظر شما چقدر پیگیری وتلاش خود فرد در موفقیتش موثر است؟

یک مخترع باید هزارن دفعه درست کندخراب بشود نمی شود یکی انجام بدی وبگی تمام شد باید دقیقا بدانی کجا میخواهی بروی ؟چیکار می خواهی بکنی ؟از کجا میخواهی شروع کنی؟  صاحب ایده است ولی کسی نیست حمایتش کند پس نباید نا امید بشود.

توانستم به پدرم وخانواده ام پارسال بفهمانم وثابت کنم  که این ایده شدنی است وگرنه  آنها هم می گفتند خیلی خوب است

هزینه تمام شده برای شما چقدر بوده است و چه کسانی کمکتان کرده اند؟

چون پرتی زیاد داشتم حدودیک میلیون وشصت هزار تومان وفقط خانواده کمک کردند. پدرم یک کارگر است میدانم که برایشان خیلی سخت است و تنها می توانم از ایشان تشکر کنم.

 

تابحال از کاری که شروع کردید نا امید شده اید و چگونه دوباره شروع کردید؟

بله سال دوم راهنمایی برای انجام کارم پول می خواستم همه میگفتن کی گفته، از کجا معلوم بتونی.بقیه خیلی بهتر از تو این رو درست کردن .از هر مخترع بپرسین اینارو بهش گفتن ولی سال اول دبیرستان که موضوع جشنواره خوارزمی پیش آمد دوباره کارم را شروع کردم تحقیقاتم را از سر گرفتم واون تحقیقاتی که داشتم ضمیمه آن کردم وتوانستم تا الان به اینجا برسم گفتم تا ببینم امید به خدا چی میشه.....

سخن شما برای همسن وسال های شما برای اینکه زود ناامید نشوند؟

هرکجا که هستند هیچ وقت زندگی پایانی ندارد دوباره شروع کنند حتی اگر از حدی که بودند هم کمتر شده باشند چون این طور مسائل باید دنبالش کندوکاو کرد شاید مجبور باشیم خیلی هزینه کنیم ،خیلی وقت بگذاریم ،ازخیلی از تفریحاتمان بگذریم ولی مطمعن باشیم در پایان موفق میشویم .....

مهم نیست چرا ودر کجا هستی فقط در کارهایت خلاق باش.خلاقیت چیزی نیست که در وجود همه باشد ولی همه میتوانند آن را پرورش بدهند
پدرم را بسیار دوست دارم ومثل دوتا دوست هستیم ولی مشکلی که بین ما جوانان است نمیتوامیم با پدرانمان  رابطه خوبی برقرار کنیم تا آنجایی که می توانیم سعی کنیم این مشکل را برطرف کنیم

غیر از الکترونیک به چه کارهای دیگری علاقه دارید؟

من به روانشناسی و شعر علاقه دارم ولی الان چون در زمینه کامپیوتر کار می کنم دیگر وقت ندارم شعر بگویم ولی طبعم هنوز هست.
مطالعه درسی خیلی کم  میکنم ولی غیر درسی از اینترنت کتابهای Ebook والکترونیک وکامپیوتر وتخصصی میخوانم .کتابهایی که دوست دارم بیشتر روانشناسی است.