اوقات فراغت، لذت و شادی
در اوقات فراغت است که جوانان برای نخستین بار یاد میگیرند، مستقل از بزرگسالان عمل کنند. تمایلات و احساسات سرکوب شده ی آنان را آزاد و تخلیه می کند و به آنها امکان می دهد، هویتهای اجتماعی مطلوب خویش را ابراز کنند و گاه تأیید دیگران را نسبت به آن به دست آورند.
اوقات فراغت عرصه خاصی از تجربه انسانی است که امتیاز آن برای افراد، داشتن حق انتخاب، خلاقیت، رضایت مندی و لذتی است که خود، لذت و شادی بیش تر را به دنبال دارد.
اوقات فراغت در برگیرنده صور جامعی از فعالیت هاست که عناصر آن، علاوه بر آن که فکری و اجتماعی هستند، غالبا ماهیتی فیزیکی نیز دارند.
در این معنا، فعالیت هایی که از روی اجبار، با نگرش ابزاری و با محدودیت های تحمیل شده بیرونی انجام گیرند و فرد استقلال عمل زیادی روی آن ها ندارد، از حوزه این تعریف خارج هستند و اساسا این گونه فعالیت ها محدودکننده خویشتن یابی فرد به شمار می روند.
اوقات فراغت و به ویژه ورزش، کارکردهای خاصی را برای همه بخش های جامعه و به ویژه جوانان دارد.
در میان جوانان، اوقات فراغت به دلایل سنی نیز حائز اهمیت است. معمولا دیگران را مشابه و برابر با خود ببینند، و دیگران نیز آن ها را برابر ببینند. به علاوه، در فعالیت ها و روابط فراغتی است که جوانان نقش های جنسیتی خود را می آموزند.
اوقات فراغت در کشورهای غربی
روند تحولات جهانی اوقات فراغت با تحولات بازار کار و آموزش هم بسته است. در عموم کشورهای جهان، به ویژه کشورهای اروپای غربی، جوانان کم تر از هم قطاران خود در سال های رونق اقتصادی پس از جنگ، درگیر اشتغال اقتصادی هستند و سطح اشتغال به صورت فزاینده ای پایین آمده است.
تحولات بازار کار و صنعت و پایین آمدن رشد اقتصادی، دلیل اصلی این موضوع بوده است.
از یک طرف، تورم افراد با تحصیلات دانشگاهی، از ارزش اقتصادی مدارج دانشگاهی کاسته و ادامه تحصیلات را با ریسک زیادی روبه رو ساخته است.
بدین ترتیب از آن جایی که جوانان بی کار در بسیاری موارد راه تحصیل را برمی گزینند، بی کاری آن ها پنهان می ماند. از طرف دیگر، از دست رفتن و محدود شدن بازار کار جوانان، به معنای وقت فراغت فراوان برای آن ها نیست.
تجربه بی کاری، از اعتماد به نفس جوانان در جست و جوی شغل می کاهد. سیاستی که جوانان در کشورهای غربی برای افزایش شانس اشتغال خود برگزیده اند، بالا بردن بیش تر انگیزه خود برای ادامه تحصیل بوده است.
