اهمیت خانواده و مدرسه در پرورش کودکان
معصومه حاتمی، روانشناس گفت: خانواده و مدرسه در پرورش و تعالی کودکان اهمیت بسزایی دارد.
معصومه حاتمی، روانشناس
گفت: خانواده اولین و مهمترین نقش را در رشد شخصیت و اجتماعی شدن کودک بر
عهده دارند و اولین تماس کودک با محیط از طریق پدر و مادر و خواهر و برادر
است و تقلید کودک از رفتار آنها شخصیت و شیوه زندگی آنان را می سازد.
وی
در ادامه افزود: وقتی که رفتار اعضای خانواده مبنی بر محبت صداقت و احترام
متقابل و راستی باشد فرزندان و کودکان احساس آرامش و امنیت بیشتری خواهند
کرد و بر اثر محیط و رشد مناسب اعتماد به نفس و سازگاری بیشتری با محیط به
دست می آورند و مسئولیت پذیری آنها تقویت می شود حال اگر کودک در
خانواده ای متشنج که احساس اضطراب و پرخاشگری و عدم احترام وجود دارد کودک و
اعضای آن نمی توانند با آرامش زندگی کند.
این استاد دانشگاه در
ادامه تصریح کرد: بعد از خانواده مدرسه در رشد اجتماعی و شخصیتی کودک نقش
بسزایی دارد در مدرسه کودک با تقلید از معلم و دوستان، خود را شبیه به آنها
می کنند و همانند سازی می کنند و با تقلید حرکات و رفتار آنها به الگوسازی
می پردازند.
سپس به تدریج دوستان خود را انتخاب می کنند و به
انجام بازی می پردازند و پس از تجربه و یادگیری به یادگیری و انجام برقراری
رابطه به روش جدید با اطرافیان خود سرگرم می شود و به نقاط ضعف و قوت خود
پی می برد.
وی در ادامه گفت: اگر رفتار معلم و آن محیط با کودک
احترام آمیز باشد کودک به کلاس و آموختن علاقه مند می شود و اگر رفتار معلم
خشن و نامناسب باشد کودک به معلم و کلاس و آموختن بی علاقه می شود و انجام
تکالیفش برای او کم اهمیت می شود.
وی در ادامه با اشاره به اهمیت
خانواده برای در اختیار گذاشتن امکانات آموزشی برای رشد کودک خاطرنشان
کرد: از آنجا که خانواده و مدرسه در رشد اجتماعی و شخصیتی کودک نقش موثری
دارند برای کمک کردن به نوجوانان برای رسیدن به رشد اجتماعی مطلوب باید با
برگزاری کلاس های آموزشی و پرورشی و استفاده از امکانات رسانه ها و ایجاد و
تقویت برنامه ها و مشاوره در مدرسه و همچنین تربیت و برگزاری کلاس های
موثر و طبق برنامه بلند مدت برای معلمان را مورد توجه قرار داد.