زنگ ورزش ساعت محبوب دانش آموزان با حداقل امکانات

علی پورسلیمان روز یکشنبه اظهار داشت: یکی از راه های مهم و سودمند، توجه به مقوله تربیت بدنی و اصطلاحا زنگ ورزش در مدارس است.

کارشناس مسایل آموزش و پرورش تصریح کرد که مطالعات یک موسسه غیردولتی نشان می دهد، حدود هشت میلیون دانش آموز دختر به نوعی با اختلالات و ناهنجاری های جسمی و حرکتی رو برو هستند و این در حالی است که نبود امکانات و فضای ورزشی مناسب در مدارس، یکی از مهمترین عوامل این ناهنجاری ها به شمار می رود.

پورسلیمان بیان داشت: وزارت آموزش و پرورش از مدت ها قبل با اجرای طرح سنجش ساختار قامتی دانش آموزان در مورد 10 ناهنجاری قامتی شایع در میان دانش آموزان در 29 استان کشور به نتایج نگران کننده ای دست یافته است.

وی افزود: بر اساس نتایج این طرح 64 درصد دانش آموزان دارای حداقل یک ناهنجاری قامتی از 10 ناهنجاری شایع شانه نامتقارن، سر به جلو، شانه کج، شانه گرد، شانه صاف، پشت گود، زانوی ضربدری، زانوی پرانتزی، کف پای صاف و پشت کج هستند.

این کارشناس حوزه آموزش وپرورش ادامه داد: همچنین آمارها نشان می دهد، 69 درصد دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی و 4/72 درصد دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دارای حداقل یکی از ناهنجاری های قامتی اند.

پورسلیمان با طرح این سوال که اکنون با این آمارهای نگران کننده چه باید کرد؟، توضیح داد: اولین مشکل، نوع نگاه مسئولان و حتی مدیران مدارس به درس تربیت بدنی است به گونه ای که بسیاری از آنها، تربیت بدنی را به عنوان یک درس مستقل قبول ندارند.

وی ادامه داد: دیده شده که برخی مدیران مدارس از زنگ های تربیت بدنی برای پر کردن ساعات دروس دیگر و یا جبران عقب ماندگی های تحصیلی دانش آموزان استفاده می کنند و این مساله می تواند در دراز مدت ، باعث افسردگی و استرس در دانش آموزان شده و موجب سرخوردگی و بیزاری آنها از محیط درس و کلاس شود.

این کارشناس مسایل آموزش و پرورش بیان داشت: زیر ساخت های این درس در مدارس ضعیف بوده و بویژه در شهرهای بزرگ، فضای کافی برای اجرای حرکات ورزشی وجود ندارد، به عنوان مثال فضای ورزشی دانش آموزان ایرانی 17 سانتی متر برای هر نفر است.

پور سلیمان یادآورشد: از سوی دیگر ، وسایل و امکانات برای اجرای برنامه های تربیت بدنی در بسیاری از مدارس وجود ندارد و مدیر مدرسه به طور معمول پس از هزینه در قسمت های مختلف، دست آخر اگر اعتباری باقی بماند ، آن را صرف زنگ ورزش می کند.

وی خاطرنشان کرد: تعداد دانش آموزان برای اجرای یک کلاس تربیت بدنی بعضا با تراکم آن کلاس همخوانی ندارد از این رو یک معلم ورزش چگونه می تواند با 35 تا 40 دانش آموز و با محدودیت فضا و امکانات، بازدهی لازم را داشته باشد ؟

این کارشناس حوزه آموزش و پرورش اضافه کرد: در برخی مدارس و کلاس های پر جمعیت مشاهده شده است که برای بازی پر طرفدار فوتبال، بیش از 10 تیم تشکیل شده، اما نوبت به تیم های آخر نرسیده است.

پورسلیمان ادامه داد: مهمتر از همه اینکه یک دبیر تربیت بدنی باید در ابتدای سال تحصیلی ، دانش آموزان را آزمایش کرده و محدودیت های فیزیکی و بدنی دانش آموزان را شناسایی کند این در حالی است که در برخی مدارس این امر صورت نمی گیرد و حتی برگه گواهی سلامت توسط مربیان جدی گرفته نمی شود.

وی تصریح کرد که از طرف دیگر، برخی خانواده ها نیز از برگه گواهی سلامت استقبال نمی کنند، در حالی که این گواهی برای سلامت و نوع تحرک دانش آموز مهم است و باید در امر ثبت نام دانش آموز دخیل باشد.

این کارشناس بیان داشت: به عنوان مثال دانش آموزی که پای پرانتزی دارد نمی تواند و نباید به حرکتی مانند طناب زدن وادار شود اما در برخی مدارس به چنین مسایلی توجه نمی شود.

پورسلیمان اظهار داشت: حتی برخی اوقات، وقتی خانواده ها نیز که برای تست ورزش به کلینیک و یا پزشک مربوطه مراجعه می کنند، آنها نیز چندان این مساله را جدی نمی گیرند و یک گواهی صوری برای دانش آموز صادر می کنند.

وی اضافه کرد: به نظر می رسد رفع این مشکل را می توان با توسعه کلینیک های حرکات اصلاحی و ساختار اسکلتی در مناطق مختلف کشور تا حدود زیادی مرتفع کرد همانگونه که در برخی مناطق تهران اتفاق افتاده و با استقبال خانواده ها روبرو شده است و این موضوع باید به همه نقاط و مناطق تعمیم پیدا کند.

این کارشناس حوزه آموزش و پرورش بیان داشت: دختران دانش آموز به علت محدودیت های مختلف ، نمی توانند آزادانه در حیاط مدرسه حرکات ورزشی و بدنی انجام دهند، می توان به جای بلند کردن دیوارهای مدارس به گونه ای برنامه ریزی کرد تا این دانش آموزان و حتی پسران ، به سالن های ورزشی مجاور هدایت شوند تا زیر نظر دبیران و مربیان کارآزموده به اجرای حرکات ورزشی مبادرت ورزند.

پورسلیمان مشکل دیگر را به روز نبودن دانش و اطلاعات برخی دبیران تربیت بدنی دانست و گفت: همچنین برخی از معلمان که توانایی و یا حوصله رفتن به کلاس را ندارند درس تربیت بدنی را برای تدریس انتخاب می کنند که این مساله موجب افت سطح و جایگاه این درس در مدارس می شود و این موضوع با انتظارات دانش آموزان و حتی اولیا آنها تناسب و همخوانی ندارد.

وی یادآورشد: حتی در برخی مناطق با توجه به کمبود دبیر ورزش، از معلمان غیر متخصص برای اداره این کلاس استفاده می شود و این مساله، وضعیت سلامتی دانش آموزان را در مدارس با مخاطره روبرو می کند.

پورسلیمان اضافه کرد: این مشکل بویژه در مدارس ابتدایی که یک معلم همه مواد و موضوعات درسی را تدریس می کند، بیشتر خود را نشان می دهد.

وی با اشاره به اینکه تربیت بدنی باید به عنوان یک موضوع مهم و با اهمیت در مدارس نگریسته شود، افزود: مسئولان و دست اندرکاران بویژه در وزارت آموزش و پرورش باید به تربیت بدنی نگاه ویژه ای داشته باشند.