حرکت به سوی سازمان دانش محور:
سازمانی که کارکنانش را به جای مهارت ورزی، به ارادت ورزی فرا می خواند، هیچگاه رنگ تحول و پویایی نخواهد دید . در نظام های مدیریتی که راه رشد بر کارشناسان مستقل و علمی بسته باشد، قطعا چاپلوسی، ریا، تزویر و دلزدگی مخاطبان نتیجه محتوم سیاست های آن خواهد بود .
امروز یکی از رویکردهای جدید در مدل های مدیریت، مدیریت دانش (Knowledge Management) است و کارکنان سازمان های عصر جدید را کارکنان دانشی یا دانشکار می نامند و سازمان هایی توانمند ترند که بهره بیشتری از دانش و کارکنان دانشی داشته باشند. مدیریت دانش، دعوتی است از تمام کارکنان یک سازمان برای به اشتراک گذاری دانش خود میان سایر همکاران در باب چیستی مدیریت دانش و تشریح کارکردهای آن مجالی مقتضی لازم است، اما از باب اشاره ای مختصر همین بس که طی سال های گذشته یکی از آسیب های اساسی دستگاه های اجرایی، سکوت «کارشناسان دانشی »(Knowledge worker ) بود که در دانش مدیریت از آن به عنوان یک زنگ خطر یاد می شود .
امام علی (علیه السلام) در فرازی می فرمایند : غایه الفضائل العلم؛ اوج برتری ها، دانش است . فراموش نکنیم که مدیریت موفق، مدیریتی است که بتواند بسترهای مشارکت و به میدان آوردن کارشناسان بویژه کارکنان دانش مدار را در فرآیند های کاری فراهم آورد . پدیده ای که طی این سال ها اعتبار نظام مدیریتی کشور را دچار خسران نمود، به انزوا کشیده شدن اکثریت دانایان بود .
سکوت و انزوای کارمندان عادی در یک سازمان چندان مهم نیست، چرا که ارزش انسان به میزان دانش اوست. کسی که دانش ندارد نه در عصر جدید و نه در پیشگاه خداوند نیز اعتباری ندارد . خداوند نیز بنده دانشی می خواهد، اما سکوت کارمندان آگاه و دارای دانش و کم توجهی به سواد و دانایی آنها در فرایندهای سازمانی بسیار آسیب زاست و می تواند به یاس و طبیعتا اختلال در ماموریت های سازمانی بینجامد .
کشف دانش ضمنی یا نهفته کارشناسان و کارمندان یک دستگاه اجرایی و کمک به انگیزه مند کردن دانشکاران آنقدر مهم است که در ادبیات تحول منابع انسانی، راه موفقیت و تحقق اهداف سازمان را تا حد زیادی وابسته به این عامل مهم می دانند .
به هر حال با توجه به این که یکی از اولویت های چهارگانه وزیر محترم آموزش و پرورش ساماندهی و تحول در منابع انسانی اعلام شده، امید است که در فرایندها و تصمیم گیری های مدیریتی ضمن اینکه زمینه برای نقش آفرینی کارشناسان اهل نظر و نقاد آماده شود، تلاش شود تا ملاک و معیار برتری کارکنان به میزان دانش تخصصی آنها باشد، نه به رفتارهای ارادت مآبانه و از سر وفاداری محض به مقام مافوق .
فراموش نکنیم سازمانی که کارکنانش را به جای مهارت ورزی، به ارادت ورزی فرا می خواند، هیچگاه رنگ تحول و پویایی نخواهد دید . در نظام های مدیریتی که راه رشد بر کارشناسان مستقل و علمی بسته باشد، قطعا چاپلوسی، ریا، تزویر و دلزدگی مخاطبان نتیجه محتوم سیاست های آن خواهد بود .
آغاز نشست های صمیمی دکتر فانی در جمع کارشناسان و اختصاص سهمی از زمان برای گفتگو آزاد و نقادانه با کارشناسان ستادی، فصلی جدید به روی پویایی و تحول سازمانی است .
پایان سخن را به این سخن زیبا و درس آموز امیر کلام امام علی (علیه السلام ) خاتمه ببخشیم که به مالک اشتر توصیه فرمودند : ای مالک مبادا طوری مدیریت کنی که دانایان به سکوت و عزلت بگرایند و نادانان بر صدر نشینند!
امید آنکه شاهد دل دادن کارشناسان دانشی دستگاه پهن پیکر آموزش و پرورش و مشارکت آنها در تمام فرایندهای سازمانی از یک سو و آماده ساختن زمینه حضور مشتاقانه و آزادانه از سوی مدیران باشیم. چنین باد.
