به مناسبت نیمه شعبان
بازهم نیمه شعبانی دیگر از راه رسید
بازهم در تکاپو افتاده ایم تا مقدمات روز میلادش را فراهم آوریم
اما آیا تا به حال به این اندیشیده ایم که برای فراهم نمودن مقدمات ظهور چه کارهایی لازم است تا انجام دهیم؟
آیا فراموش نکرده ایم که امام ما فرمودند برای تعجیل در فرج و ظهور من بسیار دعا کنید که همانا فرج من، فرج و گشایش خود شماست؟
آیا دعا کردن برای فرجش را در فهرست اصلی دعایمان قرار داده ایم؟
مگر نه اینکه پیامبر ما فرمودند اگر از عمر دنیا جز یک روز باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را به قدری طولانی فرماید تا آنکه مردی از فرزندان من خروج نماید و زمین را پر از عدل و داد نماید، همچنانکه پر از ظلم و جور شده باشد.
آیا تا به حال از خود پرسیده اید که چقدر روح و دلتان آماده است برای آن روز؟
اللهم عجل لولیک الفرج
عمریست پایان انتظارت را خواهانیم غافل از آنکه خودمان نیز در تأخیرش مقصریم
گویی فراموش کرده ایم با ظهورت غم رخت بر خواهد بست از این عالم
گویی فراموش کرده ایم با ظهورت جنگ به اتمام خواهد رسید
گویی فراموش کرده ایم با ظهورت صلح و دوستی در همه جا فرا گیر خواهد شد
مهدی جان
کاش بیایی و تاب بی تابی روح و جانمان شوی
کاش ابرهای تیره غیبت از روی دوازدهمین اختر تابناک آسمان ولایتمان کنار روند تا با ظهورش نعمت و رحمت بر ما جاری گردد
مهدی جان
کاش در زمان ظهورت بار گناهانمان شرمسارمان نکند
کاش نباشیم جزء آن دسته از کسانی که ولی خود را در کوفه تنها گذاشتند
کاش امام زمان خود را بشناسیم و پا در رکابش باشیم
مهدی جان
کاش ماهم در زمره کسانی باشیم که انتقام خون مولایمان حسین را از دشمنانش بگیریم
مهدی جان، سال هاست ظهورتان را به انتظار نشسته ایم
دیگر تحمل دیدن این همه ظلم و جور از بشر ساخته نیست
سال هاست شب های جمعه به امید تحقق وعده الهی دعای کمیل را زمزمه می کنیم
و سال هاست غروب های جمعه دلتنگ تر از جمعه های گذشته، نیامدنتان را بهانه می گیریم
سال هاست هر نیمه شعبان میلادتان را بدون حضور شما جشن می گیریم
و سال هاست به خود وعده می دهیم
شاید، شاید این جمعه بیاید ...
دلتنگ غیبت مولایمان که می شویم به یاد می آوریم دلتنگی هدیه پروردگار است به انسان
به یاد می آوریم دلتنگی یادآور عشقی پاک است، چراکه در همان زمان که قلبمان پر می شود از ترک های دلتنگی، خدا در دلمان خانه می کند و تمامی قلبمان را برای خودش بر می دارد.
و درست در همان لحظه است که خدا به میهمانی قلبمان آمده است
قلبی که سال هاست تشنه حضور منجی عالم بشریت است.
قلبی که سال هاست غروب های جمعه بهانه می گیرد و بی تابی می کند
درست در همان لحظه است که باید دستمان را روی قلبمان بگذاریم و آرام بگوییم: اشک های زلال چشمانمان، بغض دردناک گلویمان، آرام، آرام تر، خدا میهمان ماست
و درست در همان لحظه است که همه باهم می خوانیم :
اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ
