تنبیه

تنبیه یعنی آگاه کردن فرد یا افرادی که ما با آنها ارتباط داریم.

1) برای آگاه کردن فرزندتان صدها راه وجود داردکه تهدید و کتک زدن جزء آخرین و بدترین آن هاست.

2) قبلاً به بچه تبیین کنید چه چیزهایی برایتان خیلی مهم است. ( البته سعی کنید از دیدگاه فرزندتان منطقی باشید )

3) اگر بچه ها را با قوانین منطقی و شخصیتشان آشنا کنید، کمتر به تنبیه نیاز دارند.

4) تنبیه مثبت و صحیح را تأخیر نیندازید.

5) اگر تنبیه فرزند معنی اش به درد آوردن باشد کم کم اثرش از بین می رود و دیگر او احساس درد نمی کند!!!

6) به جای به درد آوردن کودک به عنوان تنبیه، بهتر است رابطه ی مهرآمیز را موقتاً قطع کنید، با این کار به وی نشان می دهید که او را در خور احترام نمی دانید.

7) با تشویق فرزندتان بعد از انجام کارهای مثبت، میل به انجام کارهای خوب در او بیشتر می شود در نتیجه کمتر نیاز به تنبیه است.

8) قبل از تنبیه در جستجوی علت رفتار نادرست فرزندتان باشید.

9) تنبیهی کنید که برای فرزندتان قابل پیش بینی باشد.

10) تنبیه شدید ریشه ی عمل را نمی خشکاند، بلکه موقت جلوی آن را می گیرد.

11) برای تنبیه کردن عجله نکنید، چون در صورت اشتباه، شما در دید فرزندتان ظالم خواهید بود.

و...

 

انواع تنبیه یا اصلاح رفتار ناهنجار عبارتند از:
 

1) نگاه معنی دار.

2) تذکر و نصیحت (به صورت کوتاه و منطقی و جذاب، و اِلا بچه ها حرف های شما را نمی شنوند.)

3) سرزنش ( بصورت کوتاه و جذاب )

4) محروم کردن از پاداش فرضی ( قصد داشتم برایت توپی بخرم ولی فعلاً منصرف شدم )

5) محروم کردن از کاری که مورد علاقه ی فرزندتان است. ( تلویزیون نگاه کردن )

6) کمی صدا را بلند کردن.

7) هشدار

8) بی اعتنایی

9) قهر کردن به مدت کوتاه ( تمام راه ها را به روی او نبندید،بلکه برای نفوذ به شما پنجره هایی را باز کنید. )

10) کتک زدن به اندازه ی خیلی کم و معقول ( متأسفانه بعضی از والدین آنقدر هنرمندند که جای تنبیه آخر را با تنبیه اول عوض می کنند!!! )

و...

 

مسائلی که در تنبیه باید رعایت شود:
 

1) نوع تنبیه 2) سن کودک 3) تناسب جرم و تنبیه 4) مکان و زمان 5) حالات روحی کودک 6) رعایت تنوع 7) رعایت حداقل تنبیه 8) منطقی بودن تنبیه 9) برای آرامش خودمان و انتقام جویی نباشد.

* بعضی از کارها اصلاً از لحاظ بچه ها قبحی ندارد و شما بچه را فقط به خاطر خوش آمدن یا خوش نیامدن خودتان تنبیه می کنید.

* توجه داشته باشید بعضی از کارها حالت و اقتضای بچگی بوده و برای بعضی از سن ها طبیعی است و این ظلم است که کسی را به خاطر اقتضایش جریمه کنید،پس آنها را بشناسید تا بی جهت فرزندتان را تنبیه نکنید.

* آیا ظلم نیست بچه ای به خاطر پر انرژی بودن و هوش به بازی بودن، تنبیه شود.

* قبل از تنبیه اصل تغافل و گذشت مهم تر است.

* خطاهای فرزندتان را قبلاً درجه بندی کنید و درجه ی عصبانیت هرکدام را برای خودتان مشخص کنید و در زمان ارتکاب آن عمل به همان مقدار ناراحت شوید اگر بیشتر ناراحت شدید خودتان را تنبیه کنید!!

* بعد از تنبیه صحیح و متناسب با زمان و مکان و روحیه ی فرزندتان، او را در آغوش گرفته یا به طریق مناسبی به او محبت کنید.

 

 

 ( برگرفته شده از کتاب والدینِ بیست، بیستِ والدین / علی اکبر اسکندری )