کوچکترین مدرسه دنیا فقط یک دانش آموز دارد/ تنها سمانه با معلم روستای جمال آباد کالو مانده است

شاید تا چند سال پیش زمانی که اسم روستای جمال آباد کالو را می آوردیم کسی آن را یا نمی شناخت و یا فقط افرادی که در شهر و روستاهای هم جوار ان زندگی می کردند آن را می شناختند و یا نام آن را شنیده بودند.

ولی امروز اوضاع تغییر کرده است و این روستا دیگر ناشناخته نیست و بسیاری از مردم ایران و افراد زیادی در سطح جهان با نام این روستا و به ویژه مدرسه و معلم این مدرسه آشنا هستند.

مدرسه ای که هر چند به عنوان کوچکترین مدرسه جهان مطرح شد و هنوز هم از نظر تعداد دانش اموز کوچکترین مدرسه جهان است، ولی شهرتی جهانی پیدا کرده است و از شناخته شده ترین مدارس جهان است.

عبدالمحمد شعرانی معلم این مدرسه در آن زمانی که خیلی از افراد با اینترنت و وبلاگ نویسی آشنایی چندانی نداشتند، برای مدرسه خود یک وبلاگ ساخت و اتفاقات و رویدادهای مدرسه و دانش آموزان را در این وبلاگ مطرح کرد.

شعرانی که کار خود را به عنوان سرباز معلم با دانش اموزان این روستا شروع کرده بود سختی های بسیار زیادی را در طول سال های حضورش در این روستا و در این مدرسه تجربه کرد و کارهای بزرگی را نیز انجام داد.

مدرسه این روستا قابل مقایسه با سال اول حضور او در این روستا نیست و مدرسه نوساز این روستا در سطح مدارس شهرهای بزرگ است که البته در مقیاس کوچکتر و البته با امکانات مناسب ایجاد شده است.

این سرباز معلم که حالا استخدام آموزش و پرورش شده، با تلاش ها و پیگیری های خود باعث شد تا راه روستا نیز درست شود و مردم برای رفت و آمد به شهر مشکل کمتری داشته باشند.

او توانست بسیاری از مسئولان را به این روستا و به این مدرسه بکشاند تا مشکلات را از نزدیک ببینند و برخی از این مشکلات را نیز با همین پیگیری ها حل کرد.

کوچکترین مدرسه دنیا فقط یک دانش آموز دارد

اول مهرماه فرصت مناسبی بود تا سری به کوچکترین مدرسه جهان در روستای جمال آباد کالو بزنیم و از وضع و اوضاع این مدرسه و دانش آموزان و معلم آن آشنا شویم.

حالا و پس از گذشت چند سال از کار شعرانی در مدرسه کالو، این مدرسه خالی شده و تنها یک دانش اموز دارد و برخی به راهنمایی و دبیرستان رفته اند و تنها یک دانش اموز در این  روستا باقی مانده است.

عبدالمحمد شعرانی معلم دبستان کالو می گوید: بچه ها بزرگ شده اند؛ حمیده، حسین، پریسا، مهدی، محمدرضا و امیررضا به راهنمایی و دبیرستان رفته اند؛ سال های دیگر باید جشن دانشجو شدن شان را در مدرسه برگزار کنیم.

وی به خبرنگار مهر گفت: حالا دیگر این مدرسه یک دانش اموز دارد و نام او سمانه است؛ سمانه زارعی دانش آموز کلاس دوم دبستان که علاقه بسیار زیادی به ادامه تحصیل دارد.

از او می پرسم آیا هر روز برای همین یک دانش آموز به مدرسه می آیی؟ شعرانی گفت: بله، ما همیشه تعداد دانش آموزان مان کم بوده است و حالا هم برای همین یک دانش اموز می آیم و به او درس می دهم.

وی از علاقه سمانه به درس خواندن برایم گفت و افزود: در حال حاضر علاوه بر تدریس در این دبستان، مدیر مجتمع کالو هم هستم.

از او خواستم که بیشتر در مورد مجتمع کالو برایم توضیح دهد، وی نیز بیان داشت: مجتمع کالو شش مدرسه روستایی را تحت پوشش خود دارد که این مدارس در مقطع ابتدایی هستند.

وی توضیح بیشتری در مورد حضور خود در این دبستان و تعداد دانش آموزان آن بیان کرد و افزود: تاکنون شش نفر دانش آموز به نام های حمیده، حسین، پریسا، مهدی، محمدرضا و امیررضا در این مدرسه داشته ام که همگی به راهنمایی و دبیرستان رفته اند و حالا فقط سمانه مانده است.

تا قبل از شهرت کالو، بچه های روستا فقط تا دبستان درس می خواندند

شعرانی خاطرنشان ساخت: تا قبل از اینکه مدرسه کالو به شهرت برسد، دانش آموزان این روستا تنها تا دبستان درس می خواندند و پس از پایان دوره ابتدایی دیگر فرصت برای درس خواندن آنها مهیا نبود.

وی اضافه کرد: سال 88 مدیرعامل وقت منطقه ویژه پارس بازدیدی از مدرسه کالو داشت و در جریان این بازدید مشکلات روستا را برایش بیان کردم و ایشان نیز یک مینی بوس را به مدرسه اختصاص دادند.

معلم کوچکترین مدرسه جهان ادامه داد: ما هم این مینی بوس را در اختیار آموزش و پرورش بردخون قرار داده ایم که برای جابجایی دانش اموزان روستاها از آن استفاده می شود.

دنیایی نیستم وگرنه مثل خیلی ها ترفیع می گرفتم

شعرانی حرف های زیادی در مورد مدرسه داشت؛ از مهمان های خارجی که به مدرسه آمده بودند و استفاده از آموزش مبتنی بر تکنولوژی جدید برایشان شگفت انگیز بود، از شیطنت های بی بی سی و دیگر رسانه های خارجی برای سوءاستفاده از وی و بسیاری حرف های دیگر که در اینجا مجال گفتنش نیست.

حرف های شعرانی خیلی به دل می نشیند؛ او می گوید: اهل دنیا و این حرف ها نیستم و اگر بودم مثل خیلی از افرادی که در مسئولیت های خود ترفیع گرفتند و رفتند، من هم می رفتم؛ پیشنهادهای بسیار زیادی داشتم ولی هشت سال است که اینجا و با این مردم مانده ام و با آنها خواهم بود.

وی به عشق و علاقه خود برای کار کردن در این روستا اشاره کرد و افزود: ترجیح می دهم در جای کوچکی باشم و کارهای بزرگی انجام بدهم تا این که در جای بزرگی باشم و نتوانم کار کوچکی هم انجام بدهم.