دو ترس شایع در سنین سالهای دبستان

در سنین سالهای دبستان به دلیل آنکه کودک نسبت به سالهای پیش از آن چنان بزرگ شده و رشد کرده است که می تواند در مورد آینده فکر و اندیشه کند و برنامه های بعدیش را پیش بینی و تحلیل کند، ترس های او هم بالطبع پیچیده تر از گذشته خواهند شد.
ترس از خطرهای دوردست یا ترس از مشکلاتی که امکان دارد در آینده به سراغش بیاید .

اما دونوع ترس در این سنین بسیار شایع بوده که بهتر است از زبان کارشناس ما آن را مطالعه کنید.
مریم ملک صالحی روانشناس و کارشناس ارشد مشاوره در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران اظهار داشت: دو نوع ترس است که در سنین سال های دبستان بسیار شایع می باشند. اولی ترس از مرگ است. کودکان به طور معمول در هشت سالگی به خوبی مفهوم مرگ را درک کرده و به عنوان اولین واکنش از آن می هراسند.
روانشناسان به این واکنش "اضطراب هشت سالگی" هم می گویند و اعتقاد دارند که کودک در واقع از "مرگ مادر" می ترسد، مرگی که به گمان کودک سبب می شود که وی تا پایان عمر تنها و طرد شده باقی بماند.
وی خاطرنشان کرد: اما ترس مشهورتر این دوره "مدرسه هراسی" است، ترسی که همه حداقل یک نمونه اش را وقتی کلاس اولی بوده ایم یا یک کلاس اولی داشته ایم با چشم خود مشاهده کرده ایم.

وقتی کودک به دلایل غیرمنطقی از مدرسه رفتن خودداری کند و در مقابل اجبار والدین واکنشهای شدید وحشت زدگی از خودش نشان دهد، گفته می شود که کودکتان مبتلا به مشکل شایع سنین دبستان یعنی "مدرسه هراسی" است.
کودک در این حالت گریه می کند، التماس کرده که او را به مدرسه نبرند، قول می دهد که فردا به مدرسه برود اما امروز را نرود.
خودش را در اتاق حبس کرده و حتی در صورت مجبور کردن و زور حتی از مدرسه بگریزد.
ملک صالحی متذکر شد: مدرسه هراسی ممکن است علتهای گوناگون داشته باشد که می توان به وابستگی بیش از حد کودک به خانواده اشاره کرد.
خانواده هایی که از اجازه کار مستقل به کودکشان نمی دهند و بیش از حد از کودکشان حمایت می کنند و او را در یک حالت وابستگی شدید می گذارند، این کودکان آنچنان وابسته می شوند که حتی نمی توانند یک لحظه هم از مادر خود جدا شوند.
وی افزود: دلیل دیگر مدرسه هراسی، مادران مضطرب و ترسو است و کودک هم بیشتر الگوهای رفتاری خودش را از مادر می گیرد. وقتی مادری خودش مبتلا به هراس از اجتماع باشد، یا همیشه احساس دلشوره کند، این حس و رفتارهای بعد از آن خود به خود به کودک هم انتقال پیدا کرده و به شکل مدرسه هراسی نشان می دهد.
این روانشناس تصریح کرد: القای ترس توسط افراد بزرگتر سبب مدرسه هراسی کودک می شود. برادر یا خواهران بزرگتر و یا خویشاوندان در صورتی که از سختی های درس و بیهوده از ناملایمت های مدرسه سخن بگویند، این سخنان تاثیر بدی در کودک نسبت به مدرسه باقی خواهد گذاشت و در ضمن شایان ذکر است که یادنگرفتن مهارت های اجتماعی هم در مدرسه هراسی کودک موثر است.
برخی از والدین کودکشان را به شکلی بار می آورند و تربیت می کنند که کودک نمی تواند بادیگران ارتباط برقرار کند. از آنجا که درس خواندن در مدرسه احتیاج به روابط اجتماعی فراوان دارد، این کودکان در واقع از توانایی نداشتن در برقراری رابطه می ترسند.