با چه سلاحی به مبارزه تنبلی برویم؟

در روایات متعددی از ائمه معصومین بر دوری و پرهیز از تنبلی و تن پروری سفارش شده است و این صفت را شایسته یک انسان مومن ندانسته اند.

در احادیث و روایات اسلامی بر پرهیز از دو خصلت "بی‏ حوصلگی و تنبلی" توصیه شده زیرا اگر کم‏ حوصله باشی بر حق شکیبایی نکنی و اگر سست و تنبل باشی حقّی را ادا نکنی.

پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد(ص) در تشریح نشانه های شخص تنبل می فرمایند: نشانه های شخص تنبل چهار چیز است: ۱- به قدری از خود سستی نشان می دهد که کارش به کوتاهی در کارها می کشد. 2- آنچنان در کارها کوتاهی می کند که کارها را ضایع می نماید. ۳ - ضایع نمودن کارها، او را به گناه می کشد. ۴ از انجام وظیفه، دلتنگ می گردد1".

امام علی(ع) نیز به تأخیر افکندن کار را از نشانه های تنبلی می دانند2".

ایشان همچنین درباره این که با چه سلاحی باید به مبارزه تنبلی برویم؟ می فرمایند: " با عزم و اراده، به مبارزه سستی بروید3".

امام علی(ع) همچنین فرمودند: " مؤمن به آنچه ماندنی است راغب است و از آنچه رفتنی است رویگردان ... از تنبلی به دور است و پیوسته سرزنده و کوشاست4".

 

منابع روایات:

1- امالی صدوق، ص 636 / حکمت‏نامه جوان: ص 264

2- غررالحکم: 4471 منتخب میزان الحکمة: 492

3- غررالحکم: 5927 منتخب میزان الحکمة: 492

4- بحارالأنوار: 78 / 26 / 92 منتخب میزان الحکمة: 492