آرزوی یک دانش آموز معلول
رویای اول: به دنیا می آیی، تحصیل می کنی، فارغ التحصیل می شوی، کار پیدا می کنی، ازدواج می کنی و از زندگی لذت می بری. کابوس دوم: به دنیا آمده ای، با دیگران تفاوت داری، می خواهی تحصیل کنی و به مدرسه بروی، توانش را داری، پر از استعدای، بین تو و همکلاسی هایت تبعیض قائل می شوند، پله ها برایت همچون سدی محکم نمایان می شوند، تو را ایزوله می کنند، ناامید و خانه نشین می شوی، در همان کودکی از جامعه جدایت می کنند.
نه تنها تو فکر می کنی که اگر در جامعه باشی تو را پس می زنند، کودکان دیگر هم، چون نیازهای تو را برحسب ظاهرت برآورد می کنند سعی دارند از تو دوری کرده و فقط برایت دلسوزی کنند و این تازه اول مشکلات است.
اما ... نگران نباش رویای اول برای تو رقم می خورد! زیرا مدت ها قبل از تو کسانی از بستر آن کابوس، دریچه ای جدید را به رویت گشوده اند تا تو فارغ از مشکلات و تبعیض ها از زندگی لذت می بری.
حالا همه در انتظار نمایش توانمندیهای تو هستند. دیگر شهروند درجه یک هستی و در آینده جامعه روی توانمندی های تو حساب می کند. بهزیستی مستمری ماهیانه متناسب با درآمدهای ملی به کارت الکترونیکی ات واریز می کند و تو از حداکثرهای شاخص های معیشتی بهره مند می شوی.
هفته بهزیستی است و تو در این مدل، برای رسیدن به مکان تحصیلت مشکلی نداری. ماشین های مناسب سازی شده از طرف شهرداری تو را به محل پایانه شهری برده و تصمیم میِ گیری از مترو یا بی آر تی استفاده کنی. به مترو می روی و آسانسور را می زنی و در آنجا شخصی که کارمند مترو و مسؤل این کار است در ورودی واگن رمپی را که در ورودی واگن تعبیه شده است پهن کرده و تو را به جایگاه مخصوصت و در کنار دیگر شهروندان هدایت می کند.
به دانشگاه که می رسی از رمپ ورودی رد شده و در داخل دانشگاه آسانسور را زده و به طبقه 7 که کلاست در آنجا واقع است می رسی.
 |
یکی از همکلاسی هایت را می بینی که از پله بالا می آید با تو احوالپرسی می کند و در مود شهریه سوال مکند. با خیال راحت پاسخ می دهی که طبق قانونی که در مجلس مورد تصویب قرار گرفته، بهزیستی شرایط تحصیل رایگان برای افراد دارای معلولیت را فراهم کرده است. سر کلاس می روی و در نیمکت مناسبی که برای افراد دارای معلولیت تعبیه شده است می نشینی.
در کلاس، سه همکلاسی دیگر دارای معلولیت نیز وجود دارند که شامل یک نابینا، ناشنوا، و یک فرد دارای معلولیت با نوع سی پی می باشند. هرکدام آنها همراه با یک مددکار که آشنا به مشکلاتشان است در کلاس حضور دارند.
چند دقیقه بعد استاد سر کلاس حاضر شده و درس می دهد. البته استاد چون آموزش های لازم را دیده است با متانت و به گونه ای که همه شاگردان متوجه شوند، درس را شروع می کند و همان مددکاران افراد دارای معلولیت به این افراد کمک می کنند. کلاس به خاطر وجود افراد دارای معلولیت شور حال عجیبی دارد. شاگرد اول کلاس که فردی نابینا است از استاد سوالی می پرسد و او سوال را جواب می دهد.
 |
در کلاس به خاطر فرهنگ قوی و آموزش هایی که شاگردان از دوران کودکی دیده اند هیچ تبعیضی بین خودشان و شاگردان دارای معلولیت قائل نمی شوند. در پایان کلاس استاد مسئله امتحان هفته بعد را مطرح می کند. البته وقت امتحان برای افراد دارای معلولیت کمی بیشتر از افراد دیگر است و امکاناتی مانند صفحات بریل و امکاناتی که به افراد دارای معلولیت کمک کند وجود دارد. مثلا فردی که دارای معلولیت از نوع سی پی است، به دلیل اینکه مددکارش باید پاسخ سوالات بیان شده توسط خود معلول را برایش بنویسد، احتیاج به وقت بیشتری دارد و در قاموس این رویا، ایزوله کردن فرد دارای معلولیت اصلا و ابدا معنی ندارد.
 |
کمی اشک در چشمانت حلقه می زند، حس عجیبی داری، از استادت راضی هستی، به همشاگردی هایت لبخند می زنی و زیر لب برای این احساس زیبای با هم بودن، خدا را شکر می کنی.
