چگونگی ایجاد خلاقیت و نوآوری در تبلیغات دینی-ارتباط متقابل و مؤثر با مخاطب

آنچه که از مدل بالا (الگوی امیل دورکیم - جامعه شناس) استفاده می شود آن است که فرهنگ عمومی جامعه از طریق حاکمیت(dispensation)، آموزه های دینی، خانواده، بوسیله ی ارزش ها، آداب و رسوم و هنجارها به آحاد جامعه، انتقال می یابد.

این انتقال باید به گونه ای باشد که آحاد جامعه، ارزش و هنجارهای فرهنگ غالب جامعه را از آن خود کرده و از خود بدانند و در جان و دل آنها رسوخ کند. به عبارت جامعه شناسان، درونی(internalized) شود یعنی در نهاد آدمیان جای گیرد و بر دل نشیند. در این صورت افراد پس از درونی شدن ارزش ها و فرهنگ جامعه وارد نظام تقسیم کار(division of labor) می شوند. در حالت جامعه ی سالم، تصور بر این است که هر فرد، قبل از ورود به بازار کار و عرصه ی اجتماع، انسانی ارزش مدار و هنجارمند (normative)است، پس اگر در هر موقعیت کاری قرار گیرد به درستی و بدون نیاز به کنترل های مختلف رسمی یا غیر رسمی، وظایف محوله را انجام می دهد و به عبارت روشن تر هر فرد کنترل کننده ی خود (self control) است.

 

پس از این که افراد با درستی و صداقت(fidelity) و با رعایت ارزش های والای الهی و انسانی، کار خود را انجام دادند، در سیستم اجتماعی (social system) به هم پیوسته و متصل می شوند و انسجام اجتماعی (social integration) یا به هم چسبندگی اجتماعی  اتفاق می افتد و این مرحله باعث به وجود آمدن ثبات اجتماعی (social solidarity) می شود که در جوامع مختلف، متفاوت است. گاهی این ثبات مکانیکی است و گاهی ارگانیکی. مجموعه ی این چرخه باعث تازگی و جوان شدن فرهنگ عام و غالب جامعه می شود و دوباره عملیات انتقال ارزش ها و هنجارها اتفاق می افتد. نکته ی مهم این است که اگر در جامعه، شاهد انواع و اقسام آسیب های مذهبی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی هستیم این از دیدگاه جامعه شناسی ناشی از عدم درونی شدن صحیح و کامل ارزش ها و هنجارهای جامعه است، دوباره باید بازنگری شود و در این بازخورد (feed back) هر کس در هر جا و هر منزلتی است، مسئولیت دارد، تا به اصلاح تربیتی و رفتاری بپردازد. در جامعه اسلامی انتظار ویژه ای از مبلغان دینی به عنوان الگوهای انتقال رفتارهای دینی می رود، چرا که مورد اعتماد مردم هستند. بی تردید مبلغان دینی، بخش مهمی از عملیات انتقال و آموزش آموزه های دینی به آحاد جامعه را به خود اختصاص می دهند که اگر به خوبی وظایف خود را انجام بدهند، جامعه ی سالم شکل می گیرد. هر قدر در این مسیر با خلاقیت، نوآوری و علاقه قدم برداشته شود جامعه ی سالم تری را خواهیم داشت و تبلیغات دینی سرآمدتر.

  

نتیجه گیری:

 

همیشه این باور وجود دارد که هر فرد در حالت عادی دارای استعدادها، قابلیت ها و ظرفیت هایی از قبیل خلاقیت، نوآوری، ابتکار و اختراع است که با آموزش صحیح و مناسب این استعدادها به مرحله ظهور می رسد.

 

از آنجا که فرآیندهای مدیریتی، فرآیندی مستمر، پیوسته و پایدار است باید به بهبود بهره وری نیز به عنوان یک فرآیند مدیریتی نگاه کرد که به طور مداوم جزء لاینفک عملکرد سازمانی محسوب شده، به یک دوره زمانی خاص نیز محدود نمی گردد. از سوی دیگر ماندگاری و بقای بهره وری ناشی از خلاقیت باید به عنوان یک اندیشه و فرهنگ درآید.

 

بنابراین می توان گفت از جمله مهم ترین تبلیغ هدفمند و موفق، بهره گیری از مبلغان خلاق و نوآورست. از آنجا که «بهره وری؛ استفاده بهینه و مطلوب از امکانات در دسترس است»، بدون توجه به برنامه های مدیریت مشارکتی میسر نمی شود. در واقع همکاری فکری و عملی کلیه ی افراد درباره ی روش های حل مسائل و ارتقاء بهروری فعالانه مورد نیاز است و حاصل آن در قالب طرح و پیشنهاد دیده می شود. هم چنین با تکیه بر خلاقیت، نوآوری، توانمندی و بهره گیری از توانایی نیروی انسانی به عنوان مهم ترین عوامل سازمانی، می توان مجموعه ای پویا و خلاق را پی ریزی و مدیریت نمود.

 

بی هیچ شبهه، توفیق در نگهداشت و جذب مخاطبان در عرصه ی فرهنگ دینی، نیازمند بهره گیری از تازه های روز به روز جهان ارتباطات و اطلاعات است. نکته ای که بارها رهبر معظم انقلاب اسلامی بر آن تأکید نموده اند و حتی در حکم انتصاب حجت الإسلام والمسلمین جناب آقای دکتر خاموشی به سمت ریاست سازمان تبلیغات اسلامی به صراحت بدان اشاره فرموده اند. بدون شک بهره گیری از این تازه ها نیاز به خلاقیت و بومی سازی دارد. بحمدالله در طول سالیان مدیریت جناب آقای دکتر خاموشی؛ سازمان تبلیغات اسلامی در عرصه ی فرهنگ دینی شاهد تغییرات ژرف و روزآمدی بوده است که حاصل آن افزایش بیش از پیش کارآیی مبلغان دینی در خدمت به ارتقاء فرهنگ دینی جامعه بوده است.  

 

اگر قرارست نظام عقیدتی جمهوری اسلامی ایران در مقابل فرهنگهای مهاجم پیروز میدان باشد که حتماً هم هست باید امروز بذر خلاقیت و تفکر نو را در آن کاشت و با نگهداری مناسب و عالمانه از این نهال، حاصل آن را در آینده چید. نیت ها را خالص نمود و کارها را تنها برای خدا انجام داد. از شعارها پرهیز کرد و در عمل پای بندی خود را به ارزش های اسلامی نشان داد. انجام امور فرهنگی دینی را هزینه تلقی ننمود و در راه مبارزه ی موفق و خلاق با «ناتوی فرهنگی» از جان و دل با رهبر معظم انقلاب اسلامی (دام ظله الوارف) همراه بود. منتظر به معنای واقعی کلمه بود و وظایف منتظران صالح را به درستی و با خودآگاهی به جای آورد.