گفتگو با یک معلم درباره اردوهای جهادی
هرگاه به مناطق محروم جهادی قدم می گذاریم حال و هوای خاصی را احساس می کنیم ، به نظر می رسد هرچه از زندگی ماشینی دور می شویم و به اصل خود (خاک) نزدیک می شویم
از سال 62 در امور آموزشی فعالیت می کند و کارشناس مدیریت و حسابداری است و سمت هایی از قبیل معاونت ، مسئول طرح کاد، ناظم، معلم راهنما، مدیر و.... را دارا بوده است.
او هم اینک به عنوان مدیر یک مدرسه راهنمایی غیر دولتی مشغول به کار است
تقریبا از همان اوایل فعالیتش در حوزه تعلیم وتربیت هر سال به اردو های جهادی رفته است و هر سال شاید بهترین زمانی را که می توانست به استراحت و در کنار خانواده بودن بپردازد ترجیح می دهد در کنار مردمی باشد که به قول خودش : خوب و صمیمی و با معنویت هستند و در کنار آنها احساس آرامش می کند.
خیلی تلاش کردیم تا عباس محمودیان از خاطرات و فعالیت هایش در اردوها ی جهادی برایمان بگوید، موفق نشدیم چون او اعتقاد دارد باید آنجا باشید تا ببینید و حس کنید و فقط به چند جمله بسنده کرد:
هرگاه به مناطق محروم جهادی قدم می گذاریم حال و هوای خاصی را احساس می کنیم ، به نظر می رسد هرچه از زندگی ماشینی دور می شویم و به اصل خود (خاک) نزدیک می شویم پاکی و احساس آرامش را بیشتر حس می کنیم.درکنار مردم خوب و صمیمی و با معنویت بودن و هم نفس شدن را باید تجربه کرد ، تا بتوان وصف کرد.
بودن در آن سرزمین ها ، هر چند کوتاه انسان را به فکر فرو می اندازد که امکانات و تکنولوژی قراربود در جهت رشد و تکامل به انسان کمک کند نه آنکه به خود مشغول کند و از رشد خبری نباشد.
اینجاست که تامل می کنیم آنهایی که دور از فضاهای شهری زندگی می کند عجب آرامشی دارند و چه کارهای بزرگی می توانند به سرانجام برسانند.
امید آنکه بتوانیم هر آنچه در توان داریم برای خودسازی خود تلاش کنیم به نفس گرم و دعای خیر این مردم باصفا./
