چگونه با کنجکاوی فرزندان برخورد کنیم؟
یک روانشناس با بیان این که کنجکاوی اقتضای سن کودکی است و علت روانشناختی ندارد، گفت: کودکان از بدو تولد برای شناخت دنیای بیرون کنجکاوی می کنند اما کنجکاوی کودکان بین 2.5 تا پنج سال شدید است چون می خواهند شناخت خود را از دنیای پیرامون افزایش دهند.
دکتر «ناصر بهروزی» اظهار کرد: چون این کودکان تمایل دارند بسیاری از موارد را تجربه کنند گاه با خطرات فراوانی مواجه می شوند که والدین در این سن وظیفه دارند تا جایی که کودک در معرض خطر قرار نگیرد اجازه تجربه کردن به وی را بدهند. البته تفسیر «در معرض خطر قرار نگرفتن» برای همه ی مادران یکسان نیست و هر مادر به طریقی خطر را برای خود تعریف می کند.
وی افزود: شخصیت والدین در محدود کردن یا باز گذاشتن عرصه ی کنجکاوی کودکان متفاوت است، آنچه در این میان اهمیت دارد این است که والدین عرصه را برای کودک آنقدر تنگ نکنند که بچه ها نتوانند دنیای اطراف خود را تجربه کنند، هم چنین نباید عرصه را آنقدر باز بگذارند که خطرات بسیاری متوجه بچه ها شود. خانواده باید در حدی متعادل به کنجکاوی کودکان و شناخت دنیای پیرامونشان کمک کنند.
بهروزی خاطرنشان کرد: نباید کودک را از کسب تجربه باز داریم؛ چراکه سبب می شود در سن بالاتر مواردی را به دور از چشم خانواده تجربه کند که خطرات آن به مراتب بیشتر است.
وی گفت: روانشناسان می دانند در چه سنی و تا چه حدی باید به سوالات متعدد بچه ها پاسخ دهند. بنابراین والدین باید در تربیت فرزندان حتماً از یک رواشناس کمک بگیرند. این بهترین راه برای پاسخ به پرسش های کودکان از مسایل مذهبی گرفته تا مسایل جنسی است.
این روانشناس یادآور شد: وجود کنجکاوی در کودکان اقتضای سن آنهاست و چه بسا همین کنجکاوی و دادن پاسخ درست به پرسش های بچه ها سبب شکوفایی نبوع آنها شود. کنجکاوی را می توان عامل خلاقیت و کنجکاوی دانست و از همین رو تاکید می شود عرصه ی کنجکاوی را برای بچه ها نه محدود کنید و نه خیلی باز بگذارید.
