ممنوعیت نصب وسایل گازسوز گرمایشی در مدارس

 صبح روز 15 آذرماه سال جاری، بخاری نفتی در کلاس درس مدرسه انقلاب اسلامی روستای "شین آباد" در آذربایجان غربی حادثه آفرید و متاسفانه تعدادی از دانش آموزان این کلاس دچار حادثه و سوختگی شدند.

 

از همان دقایق نخست برخی با موضع گیری درباره اینکه با توجه به داشتن لوله کشی گاز در روستای مذکور، چرا آموزش و پرورش در کلاس های درس از بخاری گازی استفاده نکرده تا این حادثه رخ ندهد مواردی را عنوان کردند.

 
پس از وقوع این حادثه، در بررسی چگونگی آتش سوزی و این که چرا از بخاری نفتی در مدرسه استفاده شده است، مرتضی رییسی معاون عمرانی وزیر و رییس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور اعلام کرد: « طبق مبحث 17 و 19 مقررات ملی ساختمان نصب وسایل گازسوز گرمایشی در مدارس ممنوع است و به همین دلیل از بخاری های نفتی کاربراتوری که مورد تایید موسسه استاندارد است، در کلاس های روستایی استفاده شده است.»

 

این موضوع بارها از مسئولان آموزش و پرورش عنوان که امکان استفاده از بخاری گازی در کلاس های درس مطابق با قانون وجود ندارد؛ اما برخی هنوز به دنبال این موضوع هستند که آیا آموزش و پرورش نمی توانست از بخاری گازی استفاده کند؟

خبرگزاری پانا با رجوع به مبحث هفدهم مقررات ملی ساختمان، به بررسی این موضوع پرداخته تا به نوعی رفع ابهام شود.

مبحث هفدهم مقررات ملی ساختمان شامل مقررات مربوط به تاسیسات لوله کشی و تجهیزات گاز طبیعی ساختمانها است که در 8 بخش و 7 پیوست گردآوری شده است.

مبحث هفدهم مقررات ملی ساختمان:

بند 17-2-6-2 به ممنوعیت نصب وسایل گازسوز گرمایشی می پردازد. در این بند آمده است:

نصب وسایل گازسوز گرمایشی (انواع بخاری های و آب گرمکن ها) در فضاهای داخلی ساختمان های عمومی ممنوع است.

در بخش 17-2 که مربوط به گروه بندی ساختمان ها است، انواع ساختمان های عمومی در 6 گروه به شرح ذیل تعریف شده است:

1. ساختمان های محل تجمع مانند مساجد، سینماها، تئاترها، سالن های کنفرانس، مراکز همایش های تخصصی، تالارهای اجرای موسیقی، نمایشگاه های آثار هنری، موزه ها، کتابخانه ها، رستورانها، سالن های ورزشی، اماکن تفریحی کودکان، پایانه های مسافربری و حمل و نقل زمینی و هوایی.

2. ساختمان های آموزشی و فرهنگی: این ساختمان ها دربرگیرنده اتاق های متعدد و یا انواع دیگر فضاهای داخلی است که در هریک عده ای به منظور فراگیری علوم و فنون گرد هم می آیند. از جمله این ساختمان ها می توان به مدارس آمادگی، ابتدایی، راهنمایی و متوسطه، هنرستان های حرفه ای، دانشگاه ها و مدارس عالی، مراکز آموزشی اختصاصی وزارتخانه ها و موسسات اشاره نمود.

3. ساختمان های محل پذیرایی و اقامت موقت مانند هتل ها، مسافرخانه ها، زائرسراها، خوابگاه های دانشجویی.

4. ساختمان های اداری، وزارتخانه ها، موسسات اداری و تجاری خصوصی و دولتی، بانک ها و ساختمان های پزشکان.

5. ساختمان های تجاری و مراکز تجاری و داد و ستد مانند پاساژها، بازارچه ها، مراکز خرید و فروشگاه های بزرگ.

6. ساختمان های بهداشتی، درمانی و مراقبتی مانند بیمارستان های معمولی و تخصصی، مهدکودک ها، شیرخوارگاه ها و خانه های سالمندان.

براساس آنچه که در بالا گفته شد و باتوجه به تعریف ساختمان های آموزشی و فرهنگی، مشخص و واضح است که امکان استفاده از وسایل گرمایشی گازسوز در کلاس درس دبستان روستای شین آباد نبوده است و مطابق با آنچه در قانون به آموزش و پرورش ابلاغ شده است، سازمان نوسازی مدارس نمی تواند از بخاری گازی در کلاس های درس استفاده کند.

در این که باید تمام نکات ایمنی در این دبستان رعایت می شد، شکی نیست، اما این که بخواهیم به نوعی در این موضوع به دنبال مقصر بگردیم کار معقولانه ای نیست، چرا که حادثه اجتناب ناپذیر است و ممکن است در هر جایی این اتفاق رخ دهد.

این حادثه بسیار دردناک است، اما از طرفی نصب سیستم های حرارت مرکزی مستلزم تامین بودجه و اعتبار لازم در این خصوص است که همت و همکاری مجلس و دولت را می طلبد تا ان شاالله با تامین بودجه مورد نیاز، وزارت آموزش و پرورش بتواند تدابیر و برنامه ریزی های خوب و ارزنده ای در راستای ایمن سازی مدارس سراسر کشور و ایجاد امکانات افزونتر ایمنی انجام دهد.