نوجوانان ۵ تا ۱۷ سال حداقل ۶۰ دقیقه در روز فعالیت بدنی داشته باشند

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان آموزش و پرورش استثنایی، سمیرا غلامیان در این نشست که به صورت زنده از شبکه شاد نیز پخش شد، درخصوص طراحی تمرین در شرایط کرونا و قرنطینه برای دانش آموزان استثنایی گفت: کودکان و نوجوانان ۵ تا ۱۷ سال باید حداقل ۶۰ دقیقه در روز فعالیت بدنی متوسط تا شدید داشته باشند و این گروه سنی حدقل باید ۳ بار در هفته فعالیت هایی را انجام دهند که باعث تقویت عضلات و استخوان ها می شوند.

وی به سه مشخصه اصلی برنامه های تمرینی اشاره کرد و گفت: برنامه های تمرینی باید قابلیت اجرا، دوره اجرا و هدف از قبل تعیین شده داشته باشد.

غلامیان در خصوص اجزای یک جلسه تمرین گفت: اجزای یک جلسه تمرین شامل گرم کردن، قسمت اصلی تمرین و سرد کردن است.
وی به تاثیر فعالیت بدنی در کودکان استثنایی اشاره کرد و گفت: فعالیت بدنی در کودکان استثنایی باعث هماهنگی حرکتی، آمادگی قلبی- عروقی، رشد رفتار اجتماعی و مهارت های ارتباطی ، بهبود کیفیت زندگی، کاهش رفتار پرخاشگرانه و کاهش استرس و مشکلات رفتاری می شود.

در ادامه معصومه هلالی‌زاده در خصوص مشکلات فقر حرکتی دانش آموزان استثنایی در دوران قرنطینه خانگی گفت: درمیان کودکان استثنایی به دلیل نقص در عملکرد شناختی و حرکتی در افراد با کم توانی ذهنی این افراد به فعالیت کمتری در طی زندگی می پردازند و حتی در سراسر مراحل زندگی بدون فعالیت هستند.

وی با بیان اینکه این افراد در اجرای وظایفی که شامل ترکیبی از دو فعالیت باشد بسیار ضعیف تر عمل می‌کنند،گفت: آن ها هم چنین به طور قابل ملاحظه ای در حفظ تعادل ایستا و پویا با مشکل مواجه هستند و این ضعف با حرکت های ناموزون و افزایش احتمال سقوط آشکار می‌شود.

هلالی‌زاده درادامه گفت: افراد دارای کم توانی ذهنی آمادگی بیشتری برای ابتلا به بیماری قلبی- عروقی، دیابت، پوکی استخوان و چاقی دارند و در صورت عدم برنامه ریزی مناسب برای گنجاندن فعالیت فیزیکی در برنامه زندگی این کودکان همانند سالمندان به سرعت به سمت بی تحرکی و کاهش سطح عملکرد جسمانی پیش می روند.

در پایان این نشست علی کاشی به ملاحظات فعالیت بدنی و رفتار حرکتی در دوران کرونا برای دانش آموزان استثنایی پرداخت و گفت: سمت و سوی آموزش افراد کم توان به سمت آماده سازی این افراد برای حضور در جامعه است و آماده نمودن این افراد برای کسب شغل وزندگی مستقل از مهمترین اهداف آموزشی بالاخص برای افراد با کم توانی ذهنی است.

وی با بیان این که این افراد نمی توانند در مشاغلی که نیازمند توانایی‌های ذهنی است موفق باشند و از آن ها در مشاغلی استفاده می شود که نیازمندکارهای جسمانی است، گفت: داشتن سلامت جسمی از مهم‌ترین اجزای هر برنامه آموزشی برای افراد با کم‌توانی و بالاخص افراد با کم توانی ذهنی است.

وی به وضعیت جسمانی افراد کم‌توان ذهنی اشاره کرد و گفت: افراد کم توان ذهنی در فاکتورهای مختلف آمادگی جسمانی مرتبط باسلامتی و عملکرد حرکتی نسبت به سایر افراد دارای ضعف هستند و ترکیب بدنی نیز در این افراد در مقایسه با همتایان سالم خود در وضعیت بدتری قرار دارد.

کاشی گفت: همچنین این افراد دارای سطوح کمتر قدرت عضلانی و ظرفیت قلبی عروقی در مقایسه با افراد سالم هستند که این عوامل منجر به کاهش فعالیتش بدنی و در نهایت کاهش کیفیت زندگی در این افراد می‌شود.

وی درخصوص تاخیر و ضعف در رشد مهارت‌های حرکتی گفت: افراد کم توان در تمامی مراحل رشد مهارت‌های حرکتی نسبت به سایر افراد همتای خود دارای تاخیر وعقب ماندگی هستند.

وی افزود: نتایج تحقیقات نشان داده است که هنگامی که عملکرد حرکتی توسط آزمون لینکلن اوزرتسکی سنجیده می‌شود افراد کم‌توان ذهنی دارای عملکرد ضعیفتری نسبت به همتایان خود هستند.

کاشی به نتایج تحقیقاتی که با همین آزمون بر روی افراد سندرم داون گرفته شده است اشاره کرد و گفت: متعاقب اجرای تمرینات بدنی مهارت‌های حرکتی این افراد می‌تواند بعد از ۱۲ هفته تمرین بدنی بهبود معنی‌داری داشته باشد.