استراتژی‌های دوست‌یابی
هرچند ممکن است برای برخی از مردم دوست‌یابی نیازمند تلاش و ممارست زیادی باشد اما باید آموخته شود.
تصور ورود به حیاط و کلاس‌های مدرسه برخی نوجوانان را مملو از حس ناراحتی و اضطراب می‌کند که علت آن چیزی جز نداشتن دوست و رفیق به هر علتی (از جمله تغییر مدرسه و نگرانی برای شروع مجدد تمام فرآیند‌های دوست‌یابی) است.
آیا مشکل فرزند شما هم همین است؟ توجه کرده‌اید که آیا فرزندتان دچار فقدان مهارت دوست‌یابی یا حفظ کردن دوست‌هایش است؟ آیا اخیراً مدرسه‌اش عوض شده ولی در این مدت نتوانسته است دوست جدیدی پیدا کند؟
برای آنکه فرزندتان در مدرسه شاد و خوشحال باشد نیازی نیست که حتماً محبوب‌ترین بچه (شناخته شده‌ترین) باشد؛ داشتن تنها یک یا دو دوست خوب می‌تواند باعث تمایز بین درمانده بودن و خوشحال بودن باشد.
توانایی دوست‌یابی از شخصی به شخص دیگر متفاوت است؛ برای برخی افراد این کار ساده‌ای است، در حالی که برای برخی بسیار دشوار است؛ دوست‌یابی یک مهارت است درست مانند یاد گرفتن دوچرخه سواری.
هرچند ممکن است برای برخی از مردم دوست‌یابی نیازمند تلاش و ممارست زیادی باشد اما باید آموخته شود؛ در ادامه برخی نکات برای بی‌بهتر ارایه می‌شود:
تشخیص دهید که چه چیزی باید پیشنهاد دهید؛ درباره ویژگی‌های مثبت خود فکر کنید؛ آنها را بنویسید؛ اگر این کار به شما کمک می‌کند، در طی یک روز چندین بار به این لیست خود نگاه کنید به خودتان یادآوری کنید که دیگران همانطور که خودتان حس می‌کنید احساس می‌کنند.
یک نوع حس بذله‌گویی و خنده‌رویی را در خود گسترش دهید؛ یاد بگیرید که به خودتان و کوتاهی‌ها و ضعف‌هایتان بخندید؛ این کار مقداری از استرس را در زندگی‌تان کاهش می‌دهد (رها می‌سازد)؛ اگر حتی حس می‌کنید که دوست دارید به کسی بخندید بگذارید آن فرد خودتان باشید و هرگز به دیگران نخندید؛ حتی اگر احساس امنیت و آسایش نمی کنید، لبخند بزنید.
به حقوق دیگران احترام بگذارد؛ یاد بگیرید که چگونه به دیگران گوش دهید، بدون آنکه آنها را تحقیر کنید و یا سعی کنید آنها را مجاب کنید که تنها نظر و عقیده درست، همان عقیده و نظر شماست؛ اینکه از زاویه‌ای دیگر به چیزها و مسایل نگاه کنید در دوست‌یابی موفقیت آمیز بسیار مؤثر است.
مهربان باشید؛ اگر با دیگران مهربان باشید به احتمال زیاد آنها هم نسبت به شما مهربان خواهند بود؛ البته استثناهایی برای این قاعده هم وجود دارد؛ اما اگر درباره دیگران ظن و گمان خوب داشته باشید شادتر خواهید بودید؛ از همکلاسی‌هایتان یک تعریف و تمجید خالصانه و بی‌ریا ارائه دهید؛ به طرف یک آشنایی جدید حرکت کنید؛ صدها چیز وجود دارد که شما برای ابراز مهربانی‌هایتان می‌توانید آنها را انجام دهید.
سعی کنید گله‌گذاری نکنید؛ مردم از شنیدن ناله و فغان خسته می‌شوند؛ یاد بگیرید که آنچه را نمی‌توانید تغییر دهید بپذیرید و برای تغییر آنچه که می‌توانید به سختی تلاش کنید.
در دام پس زدن پس زنندگان (تحویل نگرفتن آنکه تحویل‌تان نمی‌گیرید) نیفتید؛ اگر در یک تیم یا گروه فوق برنامه انتخاب نمی‌شوید و یا به یک مهمانی دعوت نمی‌شوید از آنهایی که انتخاب یا مهمان شده‌اند، متنفر نشوید؛ در واقع زمانی که متنفر می‌شوید و کینه را در دل خود جای می‌دهید، خودتان را تنبیه می‌کنید.
*چطور می‌توانید به فرزندتان کمک کنید؟
فرزندتان را به انجام فعالیت و کش تشویق کنید؛ یکی از بهترین راه‌ها برای ملاقات و آشنایی افراد جدید از طریق علاقمندی‌های مشترک و عضویت در گروه‌های علمی، ورزشی و هنری است.
برای مثال به او یاد دهید که زمانی را برای شکستن و ذوب کردن یخ روابط خود با یک فرد اختصاص دهد؛ برای آسان کردن این کار می‌تواند بگوید: خیلی وقت است که عضو این گروه یا باشگاه هستید؟ یا آیا می‌دانید گردهمایی یا جلسه بعدی چه موقع است؟ هر چه زمانی بیشتر فرزندتان تلاش کند، اینکار آسان‌تر و زودتر محقق می‌شود.
برای هر تلاشی که او در این راستا انجام می‌دهد تشویق مناسب در نظر بگیرید؛ حتی اگر به نظر می‌رسد که این کار او کارایی لازم را ندارد؛ فعالیت‌ها را به مدرسه محدود نکنید؛ سراغ فعالیت‌های دیگر مانند کتابخانه‌ها، سازمان‌های دانش‌آموزی و تشکل‌های مذهبی بروید.
به فرزندتان یاد دهید که چگونه داوطلب یک سازمان محلی و منطقه‌ای شود؛ این کار برای فرزندتان دو منفعت به همراه دارد؛ اول اینکه با افراد جدیدی آشنا می‌شود و دوم اینکه کار با ارزش و سودمندی انجام خواهد داد؛ ضمن اینکه همین که فرزندتان روی نیاز یک نفر دیگر متمرکز می‌شود مهارت‌های همدلی را در وی افزایش می‌دهد.
