اخراج از کلاس؛ تنها یا آخرین راه‌حل!
با دانش‌آموزانی که از کلاس اخراج می‌شوند، چه کنیم؟:همکاران محترم! نکات زیر را مطالعه فرمایید سپس در خصوص اخراج دانش آموزان از کلاس درس تصمیم‌گیری نمایید.
۱- چه نوع رفتارهایی اخراج دانش‌آموز از کلاس را ضروری می‌کند؟ آن‌ها را لیست کنید.
۲- به هنگام اخراج از چه نوع جمله‌ها و عبارت‌هایی باید استفاده شود؟
۳- چطور باید دانش‌آموز را از کلاس بیرون کنید؟
۴- اگر دانش‌آموزی از کلاس بیرون نرفت چه باید بکنید و از چه کسی می‌توانید کمک بگیرید؟
۵- دانش‌آموز پس از اخراج به کجا برود و در آنجا چه باید بکند؟
۶- نقش کسی که او را پس از اخراج تحویل می‌گیرد چیست؟
۷- اگر مجبور باشید دانش‌آموز را مرتب از کلاس بیرون کنید چه باید کرد؟
۸- پس از حل‌وفصل موضوع و آمدن مجدد دانش‌آموز به کلاس چگونه ارتباط عادی خود را با او از سر می‌گیرید.
راهکار گلاسر برای دانش‌آموزانی که از کلاس اخراج می‌شوند:
برخورد مؤثر با دانش‌آموزانی که کلاس را ترک می‌کنند، چیست؟ گلاسر برای حل مشکل این دانش آموزان، که به دلایل انضباطی اخراج می‌شوند (و نه درسی)، ارجاع دانش‌آموز به اتاق وقفه را پیشنهاد می‌کند. اتاق وقفه اتاقی است که توسط فردی اداره می‌شود که در برخورد مؤثر با دانش‌آموزانی که از کلاس اخراج شده‌اند از مهارت و تجربه کافی برخوردار است. این شخص می‌تواند مدیر، معاون، مشاور یا یک نیروی کمکی باشد، فقط باید قدری نظریه انتخاب را بداند تا بتواند جو اتاق را بر این نظریه مبتنی سازد. او باید دلسوز و مهربان باشد و اهل تنبیه نباشد. همچنین باید از معلمی که دانش‌آموز را به این اتاق می‌فرستد، خط بگیرد. این اتاق به دانش آموزان خاطی کمک می‌کند به معلمان اعتماد کرده و با آن‌ها ارتباط برقرار کنند.
دانش‌آموز بایستی تا زمانی که شروع به حل مشکل نکرده است در اتاق وقفه بماند. دانش‌آموز در اتاق وقفه می‌تواند کتاب درسی خود را بخواند یا می‌تواند از مسئول آنجا برای حل مشکلش کمک بگیرد و هر چه زودتر به کلاس بازگردد. فرد مسئول نیز محترمانه با او برخورد کرده و آمادگی خود را برای کمک نشان می‌دهد. لازم است بارها به دانش‌آموز گفته شود که خودش انتخاب کرده که در این اتاق باشد و اگر اینجا را دوست ندارد می‌تواند انتخاب‌های بهتری داشته باشد.
در اتاق وقفه تنها قانونی که وجود دارد این است که دانش‌آموز ساکت بر روی صندلی بنشیند. درعین‌حال می‌تواند مطالعه درسی نیز داشته باشد، مسئول اتاق نیز می‌تواند به او کمک کند، اما هرگونه مکالمه معمول میان آن‌ها ممنوع است. هدف اصلی این است که دانش‌آموز به حضورش در این اتاق به‌عنوان فرصتی برای حل مشکل و نه یک عامل تنبیهی نگاه کند و این‌که مسئول اتاق دوستی است که قصد کمک به او را دارد.
اگر دانش‌آموز به نقایص مدرسه و کلاس اشاره کرد، شما از او بپرسید: تو برای بهتر ساختن آن چه‌کاری می‌توانی انجام دهی؟ مشکل دانش‌آموز را به یک معضل بزرگ تبدیل نکنید، به او بفهمانید که مشکلش قابل‌حل است، اما او برای حل آن باید به گونه دیگری رفتار کند. مدت‌زمان ماندن دانش‌آموز ربطی به‌اندازه‌ی اخلال‌گری او ندارد و تنها مربوط به تمایل او به تلاش برای یافتن راهی جهت تصحیح رفتار نادرستی است که در کلاس انجام داده است.
از این اتاق نبایست برای مشکلات غیر انضباطی، مانند عدم انجام فعالیت‌های کلاسی استفاده کرد. اخراج دانش‌آموز به دلایل غیر انضباطی، مشکل را بزرگ‌تر خواهد ساخت، چراکه این دانش آموزان بیش از هر زمان دیگر احتیاج به بودن در کلاس دارند. اجتناب دانش‌آموز از انجام فعالیت درسی به خاطر این نیست که دیگران نیز انجام نمی‌دهند، بلکه به خاطر این است که هنوز انجام آن را خوشایند نیافته‌اند.
در موارد شدید قانون‌شکنی، با پدر و مادر دانش‌آموز تماس گرفته می‌شود و او را به خانه می‌فرستند یا به پلیس تحویل می‌دهند
