دوخت و دوز جامه دانش‌آموزان در خیاط‌خانه تعلیم و تربیت
به رغم آنکه آموزش و پرورش اعلام کرده است که فروش اجباری مانتو از طریق مدارس صورت نگیرد، اما همچنان برخی خانواده‌ها مجبور هستند پوشش دانش‌آموزی بچه‌مدرسه‌ای‌های خود را از فروشگاه یا تولیدی خاص تهیه کنند.
شهریور که از نیمه می‌گذرد، هیجانی ویژه خانواده‌های دارای بچه مدرسه‌ای را فرا می‌گیرد؛ هیجان نزدیک شدن به آغاز سال تحصیلی و بازگشایی مدارس.
خانواده‌ها در بازار و فروشگاه‌های مختلف اقدام به خرید کیف و کفش و لوازم التحریر و در کل وسایل مدرسه می‌کنند، وسایلی که انگار باید خرید و نمی‌توان از آن چشم پوشید، البته ممکن است برخی از بچه‌ها هوای پدر و مادرها را داشته باشند و به کفش و کیفی که هنوز از سال گذشته سالم مانده است قانع باشند، اما روپوش مدرسه را کاری نمی‌توان کرد.
* مدرسه برای خرید مانتو اجباری نکرده اما می‌گوید همین مدل و رنگ را باید بگیرید
خانم احمدی‌فر مادر دو فرزند مدرسه‌ای می‌گوید: پسرم به کلاس چهارم دبستان و دخترم به پایه دوم راهنمایی می‌رود و من مجبور شدم برای هر دو فرزندم هزینه‌ای را به فروشگاه‌هایی که مدرسه‌شان معرفی کرده بود، جهت خرید روپوش مدرسه بدهم تا برای اول مهر لباس‌های فرم فرزندانم آماده شود.
وی ادامه می‌دهد: در هنگام ثبت‌نام فرزندانم در مدرسه به بنده گفتند که باید فرزندانم لباس فرم داشته باشند و اگر این لباس‌های فرم را نمی‌خواهم، می‌توانم فرزندانم را در مدرسه دیگری ثبت‌نام کنم.
خانم اکرمی، مادر یک فرزند دبستانی در منطقه 3 تهران اظهار می‌دارد: دخترم به پایه سوم دبستان می‌رود و برای تهیه مانتوی وی، مبلغ 20 هزار تومان را به عنوان علی‌الحساب به فروشگاهی که مدرسه معرفی کرده است، پرداخت کرده‌ام.
وی اضافه می‌کند: مانتوی سال گذشته فرزندم سالم مانده و هیچ پارگی یا مشکلی ندارد، اما با توجه به اینکه رنگ پوشش مدرسه برای سوم دبستانی‌ها تغییر کرده است، باید مانتوی جداگانه‌ای خریداری کنم.
این مادر می‌افزاید: مدرسه برای خرید مانتو از فروشگاه موردنظرش اجباری نکرده است، اما وقتی نوع فرم و حتی جنس پارچه به خانواده‌ها اطلاع داده نمی‌شود، خانواده نمی‌تواند برای فرزندش مانتویی را تهیه کند، چرا که ممکن است رنگ خریداری شده یا نوع دوخت متفاوت از سایر دانش‌آموزان باشد.
* خرید دو مانتو برای یک دانش‌آموز
آقای احمدی، کارمند و پدر دو دانش‌آموز می‌گوید: برای دخترم، هر ساله دو مانتو خریداری می‌کنیم، چرا که رنگ مانتوهای اعلام‌شده توسط مدرسه روشن است و از سویی دانش‌آموزان متناسب با مقتضای سنی لباس‌های خود را زودتر کثیف می‌کنند و نمی‌توان هر شب مانتوی‌شان را شست.
وی ادامه می‌دهد: اما این دو مانتو سالم است و می‌توان امسال نیز از آن استفاده کرد، این در حالی است که تنها به دلیل تغییر رنگ مانتو، امکان بهره‌برداری از مانتوی پیشین وجود ندارد.
خانم محبی مادر یک دانش‌آموز پایه دوم دبستان نیز در منطقه شهرستان‌های استان تهران بیان می‌کند: اگر مدرسه در همان زمان ثبت‌نام یا پایان سال تحصیلی مدل مانتوی دانش‌آموزان را اعلام کند، ما برای تهیه آن دچار مشکل نمی‌شویم و مادری که خود خیاط است یا در بین آشنایان فردی را دارد که خیاطی می‌کند، می‌تواند مانتوی فرزندش را با هزینه بسیار اندک تهیه کند.
وی می‌گوید: تمام این موارد در حالی است که مدیران مدارس، هیچ مدلی را ارائه نمی‌دهند یا اگر قصد ارائه مدلی را نیز دارند، آنقدر زمان اعلام مدل را طولانی می‌کنند که دیگر زمانی برای دوخت و دوز وجود ندارد.
* مدیران مدارس اولیا را برای خرید روپوش از یک مرکز مشخص تحت فشار قرار ندهند
فرناز بیگی، معاون آموزش ابتدایی اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران به خبرنگار فارس می‌گوید: انتخاب رنگ مانتوی دانش‌آموزان سلیقه‌ای و بر عهده مدیر مدرسه است.
وی می‌افزاید: پیشنهاد اداره کل آموزش و پرورش به مدیران مدارس این است که این تغییر رنگ از پایه شروع تحصیل در نظر گرفته شود تا بعد از گذشت دو یا سه سال از تحصیل درخواست مجددی از اولیا برای خرید روپوش جدید صورت نگیرد.
بیگی با بیان اینکه دستورالعملی به صورت کتبی و شفاهی در زمینه پوشش دانش‌آموزان وجود ندارد، ادامه می‌دهد: با توجه به سلیقه‌ای بودن انتخاب رنگ روپوش دانش آموزان دختر، مدیران مدارس باید وضعیت اقتصادی اولیا را در نظر بگیرند تا هیچگونه فشار مالی به خانواده‌ها وارد نشود.
معاون آموزش ابتدایی اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران با بیان اینکه به مدیران مدارس اعلام شده است که مدرسه را به عنوان فروشگاه نبینند، می‌گوید: مدیران مدارس نباید اولیا را برای خرید روپوش از یک مرکز و تولیدی مشخص تحت فشار و اجبار قرار دهند، به دلیل اینکه برخی والدین ممکن است خیاط بوده یا قصد خرید پارچه ارزانتر را داشته باشند.
به گزارش فارس، به نظر می‌آید که وزارت آموزش و پرورش باید برای پوشش دانش‌آموزان فکری کند چرا که انتخاب سلیقه‌ای مدل پوشش، جنس لباس و قیمت آن باعث می‌شود که سوءاستفاده‌کنندگان از این راه به نظام تعلیم و تربیت ورود یابند و امور آموزشی از مسیر اصلی دور شده و اسیر اقتصاد شود.
