ازمدرسه ی «دارالفنون»چه می دانید؟
دارالفنون اولین دانشگاه ایرانى به سبک نوین بود که5 ربیع الاول1268 قمری در زمان پادشاهى ناصرالدین شاه قاجار و به همّت و پشتکار میرزا تقى خان امیرکبیر صدراعظمِ بادرایتِ وى دایر شد.
هدف از ایجاد این مدرسه، دستیابى به صنایع و علوم جدید در آن عصر
بود.
فعالیت علمى مدرسه ى دارالفنون، در آغاز در رشته هاى پیاده نظام، سواره
نظام و سایر رشته هاى نظامى، طبّ و جراحى، معدن شناسى و داروسازى بود. مدرسه ى
دارالفنون در ابتدا با هفت نفر معلم اتریشى و عده اى مترجم، کار خود را آغاز کرد.
شاگردانى که در آن پذیرفته مى شدند از خانواده هاى اعیان و اشراف بودند و چهارده تا
شانزده سال داشتند. این مدرسه طى فعالیت خود، 12 دوره فارغ التحصیل داشت که بسیارى
از آنان به مقام هاى بالایى در کشور دست یافتند. دارالفنون با معلمین اروپایىِ آن،
عامل بسیار مؤثرى در شناساندنِ تمدن اروپا و فرهنگ جدید مغرب زمین بود. فارغ
التحصیلان آن که ظرف چهل سال از 1100 نفر تجاوز کردند و اغلب از خانواده هاى مهم و
متنفّذ بودند، در نشر این فرهنگ کوشیدند و مطالبى که در آن مدرسه فرا گرفته بودند،
در جامعه ى خود انتشار دادند. بعدها با تفکیک رشته هاى نظامى و طب در دارالفنون و
تجدید نظر در نظام آموزشى ایران، این مرکز علمى از قالب یک دانشگاه خارج و به مدرسه
مبدل شد. تاسیس این مدرسه، نقطه ى عطفى در تاریخ آموزش در ایران به شمار مى رود.
این مدرسه در حالى افتتاح مى شد که بانى اصلى آن یعنى امیرکبیر دوران تبعید در
کاشان را سپرى مى کرد.
