قربانگاه عاشقان و فرات (متن مجری)
کربلا مسلخ عشق و قربانگاه عاشقان و مشهد شهدا است،
بزرگ شهیدانی که هیچ شهیدی در عظمت و بزرگواری به پایشان نمی رسد.
این سخن را درحق حریم حماسه ها و در فضل تربت پاک کربلا، و آن ستایش را درحق شهیدان عاشق وبی نظیر نینوا، مولای پارسایان، امیر مؤمنان علی علیه السلام فرموده است .
و این پیشگویی را پیشوای پاکدلان زمانی فرمود که گرفتار جنگ صفین بود و میان جنگ صفین و حماسه عاشورا بیش از بیست سال فاصله است.
امام باقر علیه السلام از پدرش امام سجاد علیه السلام نقل می کند که وقتی امیر المؤمنین علیه السلام از کربلا عبور می کرد، در توصیف آن سرزمین فرمود:
این جا قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدان است شهیدانی که نه درگذشته مانند آنان وجود داشته و نه در آینده وجود خواهد داشت.
چه خوشبویی ای خاک! قومی از تو، در روز قیامت به پا خواهند خواست که بدون حساب و بی هیچ درنگی به بهشت خواهند رفت.
گاهى «جغرافیا»، گویاى یک تاریخ است.
گاهى قطعهاى زمین، حامل یک «فرهنگ» است.
گاهى نهرآبى، دیوار دیارى، ستون مسجدى، بقایاى شهرى، رد پایی، نقش دیوارى و .. در بر دارنده یک دنیا خاطرات تاریخى تلخ و شیرین است، رواق تاریخ و آینیه حوادث است.
فرات، از اینگونه نهر هاست و آب فرات، در قاموس فرهنگ شیعه، بار معنوى و محتواى فرهنگى دارد و راز دار بزرگ و مقدسى است که امواجش، حماسه کربلا و آن تشنگی ها، ایثارها، حماسه ها، قهرمانی ها و ایمان ها را به یاد ها مىآورد.
دجله و فرات، تاریخ مجسم و روان است. تاریخ امت اسلام، بر امواج این دو رود همیشه جارى ثبت است.
آب فرات و خاک کربلا، هر دو یاد آور عاشوایند.
و هر دو ، در الهام بخشى، موثر و کار ساز، و هر دو، مورد تشویق و ترغیب اهل بیت و ائمه، و هر دو، مقدس و مبارک و عزیز.
